Δεν πολύ ασχολήθηκα με το συμβάν στην Ικτίνου. Αλλά έμαθα ότι έγινε ντου από τους μπάτσους. Το ποιος φταίει γι' αυτό δεν έχει τόσο σημασία. Φταίνε οι μαγαζάτορες, φταίνε οι "τζαμπατζήδες" φταίνε οι γονείς του σχολείου; Δεν έχει σημασία.... Ας σταματήσουμε να ψάχνουμε το ποιος φταίει, αλλά το γιατί κάτι παρακμάζει σ' αυτή την πόλη κάθε φορά. Συμβαίνει κάθε τόσο να αλλάζουνε τα στέκια, μία η φάση πάει Ικτίνου, μια βαλαωρήτου, μια Ναβαρίνου, μια ροτόντα μια εδώ μια εκεί μια στην βόρεια Αμερική.... Και όλοι σαν τα βόδια ακολουθούμε! Και ο κόσμος και τα μαγαζιά. Ας το παραδεχτούμε η Θεσσαλονίκη δεν είναι καμιά παραμυθούπολη, οκ έχει κάποια ωραία μέρη αλλά δυστυχώς είναι λίγα. Μόλις γίνει μια περιοχή της μόδας πέφτουν όλοι με τα μούτρα εκεί. Από μαγαζιά και απλό κόσμο μέχρι λύτες και πρεζάκια. Άμα δεν αγαπήσεις κάθε όμορφη γωνιά αυτής της πόλης ξεχωριστά και χωρίς υπερβολές τότε δε θα χρειαζόταν κάθε φορά να ψάχνεις το νέο επόμενο σημείο να καταστρέψεις. Η Ικτίνου όταν πήγαινα γυμνάσιο-λύκειο ήταν τέλειο μέρος για να την πέσεις για καφέ. Τα τελευταία χρόνια το παραξήλωσαν όμως. Το ίδιο έγινε και σε πολλά άλλα μέρη. Μακάρι να μην ήμασταν πρόβατα και οι παρέες να 'χαν τα δικά τους διαφορετικά στέκια, παγκάκια, παρκάκια, παραλίες, δασάκια, μπασκετάκια κλπ. Όπως παλιά που την πέφταμε έξω από μια οικοδομή συγκεκριμένη κάθε φορά, χωρίς τηλέφωνα, χωρίς κοινοποιήσεις "ο τάδε είναι εκεί και το μουνί χτενίζεται". Πέντε καλοί φίλοι είναι αρκετοί και όχι 105 και άσχετοι!
~ Κώτσος, 21/5/15 ~
