~ Αντί να λες αντί ~

Τί σε νοιάζει αν με νοιάζει 
ή αν δε με νοιάζει; 
Μήπως είμαι μαλάκας,
κι αν είμαι τί σε πειράζει; 

Μήπως ζηλεύεις και θέλεις να μου μοιάξεις;
Αν σε νοιάζει μη μιλάς
αγνόησέ με,
προσπάθησε βαθιά
μέσα σου να με σκοτώσεις.
Η αμαρτία μου δε σου ανήκει
ας την κάτω!

Και το καλό 
και το κακό 
ρίχτο στο γιαλό
και 'γω 
ίσως το πιω
της θάλασσας το φωτεινό νερό.
Μη σε νοιάζει...

~ Κώτσος, 17/03/16 ~

Raquel Welch in 'Bluebeard', 1972

~ Καμία σύγκριση ~

Κανένας έρωτας μικρότερος από άλλο
καμιά πληγή πιο ευχάριστη από άλλη
κανένα χάος πιο σκοτεινό απ' το μαύρο
καμία άβυσσος πιο βαθιά της κόλασης
κανένας μαλάκας πιο μαλάκας από 'σένα

ναι αλλά εγώ
αν ήξερες

ούτε εσύ
ούτε κανένας

~ Κώτσος, 30/4/15 ~

 

Witchcraft at Salem Village

~ Αμοργός ~

Γεμίζουμε στιγμές την ήσυχη ζωή μας
με μικρές απρόσμενες αλλαγές-αγκαλιές
Αλλάζουμε τις λέξεις χρώματα
στα ονειρεμένα χώματα βγαίνουν αρώματα
Ζεστό μου κόκκινο σβήνεις μέσα στο μπλε
σαν σκοτεινιάζει ο ουρανός 
την αγκαλιά της ψάχνω
Γκρεμίζουμε όλες τις άχαρες ζωές
με άλλες, πιο ζωντανές
Ελεύθερες.

Κώτσος, Αύγουστος 2015

~ Τα δευτερόλεπτα ~

Η πράσινη τέντα κρύβει τ' άστρα
τα δευτερόλεπτα βαριά μακριά σου
αλλά κοιμάσαι δίπλα ενώ
σ' αγαπώ ένα μήνα

Δοκιμάζω διάφορα κλειδιά
να μπω με τον φαλλικό εγωισμό μου
άστρο της ζωής μου
φοράω την πανοπλία μου
καίω όλα τα πλοία μου

Η υπομονή χτυπάει το καμπανάκι
το "σε χρειάζομαι" παλεύει με το "θα φύγω"

Ευτυχισμένα όλα τα δευτερόλεπτα στην αιωνιότητα της αγάπης
κι αν κατεβαίνεις που και που
στο σκοτεινό μου υπόγειο 
άναβε τα φώτα
σου κρατώ το χέρι
μα δε σου κλείνω τα μάτια

Μη φοβάσαι, κι εμένα μισώ που και που
αλλά για λίγο
για λίγα δευτερόλεπτα.
Μετά πάλι ξημερώνει
με αγωνία ξαναφτιάχνουμε πιο μεγάλα δευτερόλεπτα
με καμπύλες, άναρχα ρυθμικά, με χοροπηδητά
σαν τα μικρά παιδιά που δεν πεθαίνουν ποτέ

Τα πρωινά
ζωγραφίζουμε μηνύματα στην χαρτοπετσέτα. 

~ Κώτσος, 20/7/15 ~

~ Η προσφορά ενός τεμπέλη ~

Μπορώ να θεωρήσω παράλογο το λογικό
και λογικό το παράλογο
Ευκολάκι...
Μπορώ να καταντήσω γραφικός
Να μπω σ' ένα πιθάρι
Αλλά τότε δε θα μ' ακούς
Ακόμα πάω με τα νερά σου
Εν μέρη
Ακροβατώ στην τρέλα και τη λογική
Όσο εσύ αντέχεις
Με κοιτάς και ζαλίζεσαι
Προσπαθώ να μην σε αναγουλιάσω, πολύ
Αλλά μ' έχει κουράσει η μετριότητά μας, λίγο
Θα 'ρθει η μέρα που θα σε ξεράσω, σίγουρα
Καλύτερα που με θεωρείς τεμπέλη
Δούλε
Για σκέψου όμως
Αν στο επιτρέπει η φύση σου
Αν είχες κι εσύ ελεύθερο χρόνο
Αν ήσουν λεύτερος
Τότε θα είχες τον πόνο με το μέρος σου
Και θα μου 'φτιαχνες εσύ το ωραιότερο πιθάρι
Δε σε μισώ, ούτε σ' αγαπώ
Εγώ για σένα θα 'κανα τα αδύνατα
Αλλά είμαι τεμπέλης...

~ Κώτσος, 10/7/15 ~

~ Είναι ωραία εδώ στις λάσπες ~

Και να σου πω και κάτι ακόμα...

Το χειρότερο δεν είναι ότι έγινα αυτό που έφτυνα,

με τον καιρό συνηθίζεις.

Το χειρότερο είναι ότι δε μ' ενδιαφέρει

Κάτι να βρω να μισήσω

γιατί δε μ' ενδιαφέρει άραγε;

Ζόρικο να είσαι τίποτα

να γίνω κάτι

ίσως ξανά

Βάψε το κελί μας πράσσινο

και φορά μας το καλύτερό χαμόγελο

και ακόμα κάτι να σου πω...

Σκασμός!

~ 10/6/15, Κώτσος ~

#Graffiti en Valparaiso. Av. Playa Ancha

~ Απωθημένη πλήξη ~

Μιλάς συνέχεια
κάνω πως σε ακούω
δε θυμάμαι πότε ήταν
δε θυμάμαι ποτέ
μόνο το σώμα στο ζεστό νερό
τίποτε άλλο

και τώρα
να μυρίζει ο ιδρώτας στο σεντόνι
δε με ενδιαφέρουν τα όνειρα
ούτε τα δικά μου, ούτε τα δικά σου
και προ πάντως ποτέ τα δικά μας

σαν όλες
κάτι λιγότερο από έρωτα
κάτι περισσότερο από απωθημένο
καθόλου θλιμμένο
λίγο βολεμένο

αλλά
κι εσύ αυτό ήθελες
μονάχα να σε σκίζω
χωρίς να μιλάω

~ Κώτσος, 15/5/15 ~

photographer: Mike Narciso

~ Το έγκλημα του Σίσυφου ~

Όλα έγιναν, όλα έχουν ειπωθεί

Έχουμε ζήσει τα ωραιότερα

Έχουμε αντέξει τα χειρότερα

Ξανά και ξανά

Ένας κύκλος που φλέγεται

Πηδάω μέσα και νιώθω το τίποτα.

Κάποιος κάπου πεθαίνει συνέχεια

Άχρονα, άτοπα.

Κάποιος κάπου γεννιέται ασταμάτητα

Κάποιος ακόμα σπρώχνει το βράχο ως την κορφή.

Είναι όλα μάταια;

Ξανά και ξανά.

Να πέφτεις, να σηκώνεσαι

να φλέγεσαι

να εξατμίζεσαι, να γίνεσαι βροχή

να χαίρεσαι σαν πέφτεις με ορμή

στο χώμα να δίνεις ζωή

τα πόδια σου να βγάζουν ρίζες

κι αυτές μαζί με άλλων να ενώνονται

στη λάβα της φύσης

να ζεις και να πεθαίνεις

Ασταμάτητα

~ Κώτσος, 22/4/15 ~

decomposition

~ Παυσίπονα με ημερομηνία λήξης ~

Τί υπάρχει ζωντανό ακόμα;

Πόσα παράλληλα συμβατικά σύμπαντα θα ακολουθήσουμε;

Ως πότε θα ταλαιπωριόμαστε στη μετριοπάθεια;

Πού είναι το αληθινό φιλί;

Μια αγκαλιά να ρυθμίσει τον παλμό μας...

Τα χέρια να μπλέκουνε με χέρια.

Να τρέχεις σκοτωμένος, 

με κόκκινο να περνάς τη ζωή.

Το πορτοκαλί είναι για τους φλώρους.

Να γεύεσαι το θάνατο καθημερινά.

Να μή φοβάσαι το αίμα σου.

Ούτε το δικό μου.

Το χώμα μας γέμισε παυσίπονα,

αλλά ο πόνος δυναμώνει.

Ex-αναγκασμένα χαμόγελα

ευτυχία και επιτυχία

Χάπι χαρούμενο

χαρούμενο τέλος.

Και που 'σαι ακόμα.

~ Κώτσος, 3/4/15 ~

Mario Sánchez Nevado Comfortably-Numb

~ When will you come again? ~

Είναι όλα εδώ όπως τ' άφησες. Mερικά ρούχα σου καλοκαιρινά σε όλες τις αποχρώσεις του χώματος, ένα μπουφάν που δεν ήθελες άλλο, walkman με κασέτες που άκουγες, μια hip-hop μπάντα απ' τα μέρη σου, το quatro που είχες στον ώμο σου όταν σε γνώρισα. Κάποιος στο είχε δώσει μου χες πει. Απ' τη Βενεζουέλα ταξίδεψε άλλαξε πολλά χέρια κι έφτασε μέχρι εδώ. Δυο λεξικά τσέπης μέσα στη θήκη του (graiku και prancuzu kalba) και διάφορες κρέμες. Δεν καταλαβαίνω τι της ήθελες. Κάπου τις είχες βρει αλλά δε τις χρειαζόσουνα.

Πέταξες ξαφνικά. Έπρεπε να κυνηγήσεις τ' όνειρο. Μου 'μαθες τεχνικές αυτοΐασης, lucid dreaming, yoga, αναπνοή της φωτιάς, τι είναι το contact improvisation και πολλά άλλα περίεργα. Έπρεπε κάτι ν' αφήσεις, λίγο βάρος. Ν' αλαφρύνει το σακίδιο σου.

Μου πες αστειευόμενη,"Burn it all Kostas, or throw them in the sea". Δεν λυπεί τίποτε. Εδώ... όταν αφήνεις κάτι πίσω σημαίνει ότι θες να γυρίσεις. Όχι για να το πάρεις πίσω, απλά για να ξαναγυρίσεις.

Πήρες κάτι από μένα
δεν εννοώ το κρεμαστό που σου χάρισα
πήρα κάτι από σένα
δεν εννοώ τα πράγματά σου
κάτι άλλο 

μην κάνεις πως δεν καταλαβαίνεις. Εντάξει.
Δίκαιη συναλλαγή
κι όμως ακόμα θέλω
να ήσουν εδώ
κάτω
στο πάτωμα
γυμνή.

~ Κώτσος, 29/3/15 ~

photo by Hardi Budi

~ Θολά όνειρα ~

Θολή ματιά
Χαμένη ταυτότητα
Στο βωμό του έρωτα
Χωρίς να ρωτά
Μόνο το στήθος της μιλά
Όλα τ' άλλα προσχήματα
Καθρέφτες τα λόγια
Άσκοπα
Τσιγάρα και ποτά
Λερωμένα πατώματα
Χέρια σκουριασμένα

Αύριο ενωμένα;

Ξενύχτια δίχως γιατρειά
Κηροζίνη στην καρδιά
Φλέγματα.

Γυναίκα χωρίς όνομα
Ήθελα να σε δω αλλά ξέχασα
Πες μου μήπως έχασα
Θολό το πρόσωπο
Άλλα όνειρα
Όμορφοι εφιάλτες
Καταρράκτες οδύνης
Ηδονής μπερδέματα
Αλλά η καρδιά καμένα στρέμματα
Μάτια λαμπερά
Πρόσωπο καθαρό
Μάλλον ζωντανό
Θέλω να σε βρω

Έμαθα...
Χωρίς μπερδέματα!
 

~ Κώτσος, 24/3/15 ~

Tear. by machihuahua

~ Σύγχυση ~

Συνήχηση στα
κατεστραμμένα μυαλά ανθρωπόμορφων τεράτων
βαδίζουν στην έρημη πόλη
έρημα
πολλές μοναξιές μαζί
μια πελώρια αγκαλιά μίσους
χίλιοι καλοί χωράνε σ' αυτή την κόλαση
και μας περίσσεψε η σύγχυση.

Παρ' όλα αυτά

κάποιος

κάπου

ζεί για να

αγαπάει κάποια

μες την κόλαση.

~ Κώτσος, 19 & 21/3/15 ~

Επηρεασμένο από τραγούδι των Electro Vampires - Confusion

~ Μοιρολόι ~

Σώμα από Σώμα
Αίμα από Αίμα
Πνοή απ' την Αγάπη
Πίνεις νερό από δάκρυα.

Στο εργοστάσιο σίδερα το χτυπάνε
Και τ' άλλο σώμα
Σαν χαλασμένο
τύμπανο που πονάει.
Ξεπάει, κρυώνει.

Κάποτε
μύριζε φως το αλεύρι
ζέστη το καλοκαίρι.

Τώρα
τ' άσπρο μαντήλι μαύρησε
Χρόνια τώρα
Χώρια, μακρυά
Χωρίς τη μυρωδιά του φούρνου.

~ 17/3/15, Κώτσος ~ 

(Επιρεασμένο από το δημοτικό τραγούδι "Αλησμονώ και χαίρομαι)

Pic: Presure by Melezaw

~ Δέκα κοινότυπα ζεύγη ~

Σχέση εθιστική
η τηλεόραση με τον καναπέ
Σχέση καταπιεστική
ο πολιτικός με τον πολίτη
Σχέση ερωτική
ο μπάτσος με το ρουφιάνο
Σχέση απατηλή
ο κατηγορούμενος με το δίκαιο
Σχέση ενοχική
η εκκλησία με τον έρωτα
Σχέση υποταγής
ο στρατός με το φαντάρο
Σχέση αποστροφής
ο πλούσιος στο ζητιάνο
Σχέση ρατσιστική
το άσπρο με το μαύρο
Σχέση εμμονική
η βία με την αγανάκτηση

Σχέση διαγραφής
τα μητρώα μας μ' όλα τα παραπάνω

~ Κώτσος, 16/3/15 ~

 

Wait For Me! by DomagojTaborski

~ Μονοκύτταροι οργανισμοί ~

Ποιοι είναι "αυτοί"
Και ποιοι "εμείς"
Σε ποιό σώμα
Εσύ ζεις;

Αν είναι άρρωστη
Της ανθρωπότητας
Το ξέρεις
Η ψυχή
Αν δεν το δεις
Σαν καρκίνωμα θα αποβληθείς

Σου λέω γκρι
Μου λες Αντί....
Μα επιτέλους
Ποιοι είναι "αυτοί";

Χέρια σταυρωμένα
Σε τσέπες βυθισμένα
Ασάλευτα
Ακούνητα
Μόνο κατακραυγή
Αδιάφορη

Όταν ήσουν εκεί
Έκανες την παλαβή
Και συ
Και γω
Κι όλο το γαμημένο
Αυτό Χωριό

~ Κώτσος, 18/3/15 ~

 

Ethan Rowen Pope "Franz Kafka's The Trial"

~ Άτιτλο ~

Μου λες τι να κάνω
Κάνω πως δεν ακούω

Με ακούς ενώ δε μιλάω
Μιλάω για πόνο

Πονάς που δεν καταλαβαίνω
Καταλαβαίνω ότι ενδιαφέρεσαι

Ενδιαφέρεσαι για ισορροπίες
Ισορροπείς τα όρια

Ορίζεις στρατόπεδα
Στρατεύω τα θέλω μου

Θέλεις να με επηρεάζεις
Ζω όπως ξέρω

Ξέρεις τι να μην κάνω
Πάλι

μου λες πως...

Δεν ακούω τίποτε!
Ενέχομαι.

~ Κώtσος, 10/3/15 ~

 

Heavy On My Mind by DomagojTaborski

~ Τεχνικές ασκήσεις αυτοΐασης ~

"Να θυμηθείς να φέρεις ψωμί όταν γυρίσεις"
θυμήθηκε αυτά τα λόγια και βούτηξε στο νερό
Καυτό κι αυτό
Ένιωσε την ανάσα της στο σβέρκο
ήταν δροσερή

Έκλυσε τα μάτια με το 3
κράτησε ανάσα μέχρι το 83
την ζωγράφησε στο υποσυνείδητο
κολύμπησε στο ασυνείδητο
ταξίδεψε στη Λιθουανία
κάπου 2343
χιλιόμετρα μακριά
στη μέση του πουθενά

Όταν φυσάει αεράκι
ξυπνάει στη μπανιέρα γεμάτος
ντύνεται και τρώει μια φέτα ψωμί
την σκέφτεται και γαληνεύει

~ Κώτσος, 4/3/15 ~

photographer: www.malcolmbacani.com

~ Το μαύρο ~

Υπάρχει κάτι μαύρο στο πάτωμα

κάποτε το μίσησε

ίσως ακόμα

Δεν ξεπλένεται με τίποτα

φωνές μες το κεφάλι

παράνοια, παράκρουση, σχιζοφρένεια

Πετάει νερά στο μαύρο

κι αυτό γυαλίζει

του γρυλίζει

κι αυτό τρεκλίζει

Ανοίγει το φως

και το μαύρο φεύγει

το ξανακλείνει

κι απλώνεται στο χώρο

είναι ο φόβος του;

ή μήπως η σκιά του;

~ Κώτσος, 2/3/15 ~

Fear of Light by Cutteroz

~ Προμνησία ~

Ο δρόμος γλιστρούσε επικίνδυνα
γεμάτος υγρασία
μες το σκοτάδι μια αλεπού
χαμήλωσα αλλά έφυγε αμέσως
μετά βρέθηκες εσύ
στην κόψη της στροφής

Σταμάτησα τη μηχανή
μες την ομίχλη φάνταζες νεκρή
πήγα να τραβήξω με ορμή
το κατσαβίδι έλαμπε
στο αλαβάστρινό σου σώμα
αντί για αίμα κύλησε μελάνι

Τα μαλλιά σου δεν ήταν ίσια ή στρωτά
οι βόστρυχοί σου ήταν ανακατεμένοι
σαν αρχαίο άγαλμα
λαμπερή και επικίνδυνη
σαν τους ομορφότερους εφιάλτες

Ο χρόνος φέρνει πόνο
κι ο θάνατος το λόγο
μα με το αίμα στο χαρτί
εσένα πάλι ζωντανή

~ Κώτσος, 26/2/15 ~

photo: until the first snow by Christine Muraton

~ Κρύο δωμάτιο ~

Ξύπνησα σε κάποιο κρύο δωμάτιο.
- Δεν ξέρω πως έφτασα ως εδώ. Είμαι σάπιος!
- Θα κάτσεις για φαγητό;
- Πρέπει να φύγω. Που είμαστε;
- Στην αμηχανία, στο να μη νιώθεις τίποτα.
- Χάσαμε τη μέρα, ξεγελάσαμε τις μοναξιές μας. Θέλω να εξαφανιστώ.
- Κάτσε.
- Δε θυμάμαι ούτε το όνομα σου...

~ 15/2/15, Κώτσος ~

Faceless by Christine Muraton