Κανένας έρωτας μικρότερος από άλλο καμιά πληγή πιο ευχάριστη από άλλη κανένα χάος πιο σκοτεινό απ' το μαύρο καμία άβυσσος πιο βαθιά της κόλασης κανένας μαλάκας πιο μαλάκας από 'σένα
Γεμίζουμε στιγμές την ήσυχη ζωή μας με μικρές απρόσμενες αλλαγές-αγκαλιές Αλλάζουμε τις λέξεις χρώματα στα ονειρεμένα χώματα βγαίνουν αρώματα Ζεστό μου κόκκινο σβήνεις μέσα στο μπλε σαν σκοτεινιάζει ο ουρανός την αγκαλιά της ψάχνω Γκρεμίζουμε όλες τις άχαρες ζωές με άλλες, πιο ζωντανές Ελεύθερες.
Η πράσινη τέντα κρύβει τ' άστρα τα δευτερόλεπτα βαριά μακριά σου αλλά κοιμάσαι δίπλα ενώ σ' αγαπώ ένα μήνα Δοκιμάζω διάφορα κλειδιά να μπω με τον φαλλικό εγωισμό μου άστρο της ζωής μου φοράω την πανοπλία μου καίω όλα τα πλοία μου Η υπομονή χτυπάει το καμπανάκι το "σε χρειάζομαι" παλεύει με το "θα φύγω" Ευτυχισμένα όλα τα δευτερόλεπτα στην αιωνιότητα της αγάπης κι αν κατεβαίνεις που και που στο σκοτεινό μου υπόγειο άναβε τα φώτα σου κρατώ το χέρι μα δε σου κλείνω τα μάτια Μη φοβάσαι, κι εμένα μισώ που και που αλλά για λίγο για λίγα δευτερόλεπτα. Μετά πάλι ξημερώνει με αγωνία ξαναφτιάχνουμε πιο μεγάλα δευτερόλεπτα με καμπύλες, άναρχα ρυθμικά, με χοροπηδητά σαν τα μικρά παιδιά που δεν πεθαίνουν ποτέ
Τα πρωινά ζωγραφίζουμε μηνύματα στην χαρτοπετσέτα.
Είμαστε μαθημένοι στη σκλαβιά. Μη μασάτε, ότι και να γίνει πάλι δούλοι θα 'μαστε. Είτε με ευρώ είτε με δραχμή, είτε με κυβέρνηση αριστερή είτε με γερμανοτσολιάδες.... Απλά συνεχίστε αυτό που ξέρουμε να κάνουμε καλά: Να γλεντάμε!
Μπορώ να θεωρήσω παράλογο το λογικό και λογικό το παράλογο Ευκολάκι... Μπορώ να καταντήσω γραφικός Να μπω σ' ένα πιθάρι Αλλά τότε δε θα μ' ακούς Ακόμα πάω με τα νερά σου Εν μέρη Ακροβατώ στην τρέλα και τη λογική Όσο εσύ αντέχεις Με κοιτάς και ζαλίζεσαι Προσπαθώ να μην σε αναγουλιάσω, πολύ Αλλά μ' έχει κουράσει η μετριότητά μας, λίγο Θα 'ρθει η μέρα που θα σε ξεράσω, σίγουρα Καλύτερα που με θεωρείς τεμπέλη Δούλε Για σκέψου όμως Αν στο επιτρέπει η φύση σου Αν είχες κι εσύ ελεύθερο χρόνο Αν ήσουν λεύτερος Τότε θα είχες τον πόνο με το μέρος σου Και θα μου 'φτιαχνες εσύ το ωραιότερο πιθάρι Δε σε μισώ, ούτε σ' αγαπώ Εγώ για σένα θα 'κανα τα αδύνατα Αλλά είμαι τεμπέλης...
Το "Μπατιρντί Δρόμου" είναι ένα αποτέλεσμα μιας σειράς συνευρέσεων και συναθροίσεων μουσικών που ξεκίνησαν από το 2013 σε διάφορες γωνιές της πόλης, όπου ήρθαν και έδεσαν για τα καλά στη σημερινή μορφή της κομπανίας. Αφετηρία είναι ο δρόμος ενώ η μουσική διαδρομή χαρακτηρίζεται από την αμεσότητα με το κοινό- είτε αυτό είναι οι περαστικοί στον δρόμο, είτε οι θαμώνες σε στέκια, καφενέδες και ταβέρνες- πάντα μέσα από πολύμορφους παραδοσιακούς και λαϊκούς ήχους.
Μέλη συγκροτήματος: Μαίρη: τραγούδι/κρουστά, Χαριστέλιος: τζουρά/φωνή, Κώτσος: κιθάρα/φωνή, Αργύρης: τουμπελέκι.
Τόπος καταγωγής: Θεσσαλονίκη
Είδος: Λαϊκή και Παραδοσιακή Μουσική, Σμυρνέικα, Ρεμπέτικα, κ.λπ...
Πατιρντί: (τουρκ) patirdi = θόρυβος, κρότος, ταραχή, φασαρία, αναστάτωση, πατερντί, σαματάς. Στην ελληνική αργκό σημαίνει σαματάς και γλέντι. ...μέσα στον χρόνο η λέξη πατιρντί , έχοντας περάσει από την τουρκική στην ελληνική καθομιλουμένη, προφέρεται πολλές φορές και ως (μ)πατιρντί καθαρά λόγω ηχητικής αρμονίας δίχως να αλλάζει η σημασία της λέξης.
Το ''Prespa Lake Festival'' είναι ένα Festival που θα
διεξαχθεί στη Μεγάλη Πρέσπα από Πέμπτη 7 εώς και Κυριακή 10
Αυγούστου.Ένα τετραήμερο γεμάτο μουσική καθώς και διάφορα happenings
όπως περιηγήσεις,ι,πίστα αναρρίχησης,κανό κ.α.. Επισης τα απογεύματα θα παραδίδοντε δωρεάν μαθήματα πρώτων βοηθειών απο την Ελληνική Ομάδα Διάσωσης - Παράρτημα Φλώρινας. Θα υπάρχει διαθέσιμος χώρος για FREE camping(προϋποθέτει δικές σας σκηνές). Τιμή εισόδου 10€ το τετραήμερο
The '' Prespa Lake Festival '' is a Festival that will be held in Great
Prespa from Thursday 7 to Sunday, August 10. A four days full of music
and various happenings such as tours, climbing track, canoeing etc ..
There will be space available for FREE camping (requires your own tents).
ΤΟ μεγαλύτερο DIY FESTIVAL στην ελλάδα επιστρέφει για
6η συνεχόμενη χρονιά και ετοιμάζεται και εφέτος να προσφέρει ατόφια
βρώμικη UNDERGROUND μουσική με συγκροτήματα από ολόκληρη την ελλάδα όπως
και από το εξωτερικό.
Ένα φεστιβάλ που έχει ως βάση του την
αυτοοργάνωση. μέσα σε αυτές τις τρεις ημέρες οργανώνουμε τις επιθυμίες
μας και προβάλουμε τον δικό μας πολιτισμό μέσα από τη μουσική και άλλες
παράλληλες εκδηλώσεις. Tον δικό μας πολιτισμό που μιλά για ελευθερία
για αλληλεγγύη και αγώνα ενάντια στους καταπιεστές μας και την κοινωνία
της υπακοής. Μας είναι όχι μόνο ξένη, αλλά και εχθρική κάθε αντίληψη που επιβάλει την εμπορευματοποίηση της ζωής και τη μιζέρια.
Με όπλα μας την αλληλεγγύη και την αυτοοργάνωση, τα έσοδα που θα συγκεντρωθούν από το φεστιβάλ, θα στηρίξουμε τις εξής κινηματικές δομές και ανάγκες:
-Ταμείο αλληλεγγύης φυλακισμένων και διωκόμενων αγωνιστών -Εξοδα διωκόμενων αγωνιστών Βέροιας -Αυτοδιαχειριζόμενο studio γιάφκα records -Δημιουργία αυτοδιαχειριζόμενου φωτοτυπείου στη Βέροια -Τυπογραφική κολεκτίβα DRUCK (θεσ/νίκη)
Το μέρος που γίνεται το FESTIVAL είναι λίγο έξω από τη ΒΕΡΟΙΑ στα
πλατανάκια της ΒΕΡΓΙΝΑΣ. Για όσους δεν γνωρίζουν στο μέρος υπάρχουν
καταρράκτες ,ποταμάκια και πολλά πλατάνια που προσφέρουν δροσιά και
μπορείτε να πλατσουρίζετε όλη την μέρα (σαν τα μωρά)…
Καλό θα
είναι για όσους θέλουν να κατασκηνώσουν με σκηνές, να έχουν προμηθευτεί
με τον κατάλληλο εξοπλισμό γιατί το βράδυ έχει λίγο παραπάνω δροσιά…
The biggest DIY Festival in Greece is coming back for the 6th
consecutive year with a great variety of bands from the UNDERGROUND
music scene. A 3 day DIY festival which helps us organize our needs and promote our culture through music and other activities.
OUR culture which speaks about freedom, solidarity and the struggle
against our oppressors and the society of obedience!! We stand opposite
and hostile in the commercialization of our lives. The fest aims to raise money for... -The solidarity fund for imprisoned and persecuted fighters
-The judicial costs of persecuted fighters in Veria -The self-managed studio ''GIAFKA'' records -The creation of a self-managed photocopy in Veria -The typographic collective ''DRUCK'' in Thessaloniki
The fest takes place in Platanakia, an open area outside Vergina, a
village close to Veria (North Greece), a wooded location with a small
river that gives opportunities to relax and enjoy the nature. There will also be free campsite and lunch for everyone. "Campers should take note that it is quite cold at night.."
Όταν βλέπω κάποιους να είναι έτοιμοι για καβγά με την 1η αναφορά σε κάποια αντίπαλη ομάδα (αθλητική ή πολιτική). Ξανασυνηδητοποιώ πόσο μακριά είμαστε από την επανάσταση αφού ούτε μεταξύ μας δε μπορούμε να τα βρούμε. Ακόμα δεν έχουμε σπάσει τα προσωπικά μας δεσμά και προσπαθούμε να κάνουμε κατηχητικό ο ένας στον άλλο. Κι όταν ένα κόμμα (,) διαφέρει στο λόγο μας, κρίνουμε τον άλλο αιρετικό ή ξένο. Δεν καίω, απλά γυρνάω πλάτη σε κάθε είδους σύμβολα και ταμπέλες.
Είμαι ο κανένας. Όταν γίνουμε όλοι τίποτα τότε θα είμαστε έτοιμοι για όλα. Βλέπω τα πιτσιρίκια σήμερα, θέλουν ν' ανήκουν κάπου για να νιώσουν σημαντικοί. Την έχω περάσει κι εγώ τη φάση αυτή από τα 15 μέχρι τα 20 το πολύ... Παραπάνω δε λέει, γίνεσαι γραφικός.
Δεν πολύ ασχολήθηκα με το συμβάν στην Ικτίνου. Αλλά έμαθα ότι έγινε ντου από τους μπάτσους. Το ποιος φταίει γι' αυτό δεν έχει τόσο σημασία. Φταίνε οι μαγαζάτορες, φταίνε οι "τζαμπατζήδες" φταίνε οι γονείς του σχολείου; Δεν έχει σημασία.... Ας σταματήσουμε να ψάχνουμε το ποιος φταίει, αλλά το γιατί κάτι παρακμάζει σ' αυτή την πόλη κάθε φορά. Συμβαίνει κάθε τόσο να αλλάζουνε τα στέκια, μία η φάση πάει Ικτίνου, μια βαλαωρήτου, μια Ναβαρίνου, μια ροτόντα μια εδώ μια εκεί μια στην βόρεια Αμερική.... Και όλοι σαν τα βόδια ακολουθούμε! Και ο κόσμος και τα μαγαζιά. Ας το παραδεχτούμε η Θεσσαλονίκη δεν είναι καμιά παραμυθούπολη, οκ έχει κάποια ωραία μέρη αλλά δυστυχώς είναι λίγα. Μόλις γίνει μια περιοχή της μόδας πέφτουν όλοι με τα μούτρα εκεί. Από μαγαζιά και απλό κόσμο μέχρι λύτες και πρεζάκια. Άμα δεν αγαπήσεις κάθε όμορφη γωνιά αυτής της πόλης ξεχωριστά και χωρίς υπερβολές τότε δε θα χρειαζόταν κάθε φορά να ψάχνεις το νέο επόμενο σημείο να καταστρέψεις. Η Ικτίνου όταν πήγαινα γυμνάσιο-λύκειο ήταν τέλειο μέρος για να την πέσεις για καφέ. Τα τελευταία χρόνια το παραξήλωσαν όμως. Το ίδιο έγινε και σε πολλά άλλα μέρη. Μακάρι να μην ήμασταν πρόβατα και οι παρέες να 'χαν τα δικά τους διαφορετικά στέκια, παγκάκια, παρκάκια, παραλίες, δασάκια, μπασκετάκια κλπ. Όπως παλιά που την πέφταμε έξω από μια οικοδομή συγκεκριμένη κάθε φορά, χωρίς τηλέφωνα, χωρίς κοινοποιήσεις "ο τάδε είναι εκεί και το μουνί χτενίζεται". Πέντε καλοί φίλοι είναι αρκετοί και όχι 105 και άσχετοι!
Είμαστε οι φυλακισμένοι καλλιτέχνες του συστήματος! Τώρα που όλοι το παίζετε αριστεροί και τάχα μου ασυμβίβαστοι κάντε μια συναυλία και για μας, τζάμπα, χωρίς να πληρωθείτε γιατί αυτό το σύστημα που μας πολεμάει απ' όλους εμάς ξεκινάει.... Είμαστε κατά του εθελοντισμού, εκτός ελαχίστων περιπτώσεων. Ίσως σε κάποια άλλη κοινωνία να μη μας ένοιαζε αλλά τώρα πληρώνουμε με πόνο τη δημιουργία και με χλευασμό την προσφορά. Όχι δεν κάνουμε κανονική δουλειά γιατί δεν είμαστε κανονικοί. Είμαστε αλλοπρόσαλλοι και επικίνδυνοι. Για σας, που διασκεδάζουμε και για μας, που αργοπεθαίνουμε στην πρέζα της μεγαλούπολης! Όταν θα πάρουμε τα βουνά ίσως σας λείψουμε κανονικά αλλά μην έρθετε εκεί γιατί τότε τη μιζέρια σας δε θα την έχουμε ανάγκη.
Όπως και πέρσυ, έτσι και φέτος, οι Φωνογραφιτζήδες θα συμμετέχουν στο 10ήμερο Φεστιβάλ της Καβάλας. Το πολιτιστικό 10ήμερο στα Τ.Ε.Ι. καβάλας καλά κρατεί εδώ και 21 χρόνια με πάρα πολλές μπάντες και διαφορετικά είδη μουσικής. Φέτος, με σειρά ημερών από τις 22 μέχρι 31 Μαΐου, θα έχει "Swing-Rock", "Electro Day", "Punk", "Metal/Stoner", "Hip-Hop", "Ρεμπέτικη-Παραδοσιακή", "Ska-Balkan", "Reggae" και "All Music". Στη Ρεμπέτικη-Παραδοσιακή ημέρα (27/5/15) οι Φωνογραφιτζήδες θα ανέβουν μαζί με τους Καλαμπορτζήδες και Θράκικον.
Γλέντι με ζωντανή μουσική για την κάλυψη μέρους των δικαστικών εξόδων των διωκόμενων αγωνιστών του κινήματος ενάντια στην εξόρυξη χρυσού στη Χαλκιδική, οι οποίοι ξεπερνούν τους 350. Στο φουαγιέ του Φυσικού του Α.Π.Θ. (δίπλα στην Εθνικής Αμύνης, απέναντι από το νοσοκομείο Γεννηματά) Ώρα προσέλευσης: 21:00.
Είναι όλα εδώ όπως τ' άφησες. Mερικά ρούχα σου καλοκαιρινά σε όλες τις αποχρώσεις του χώματος, ένα μπουφάν που δεν ήθελες άλλο, walkman με κασέτες που άκουγες, μια hip-hop μπάντα απ' τα μέρη σου, το quatro που είχες στον ώμο σου όταν σε γνώρισα. Κάποιος στο είχε δώσει μου χες πει. Απ' τη Βενεζουέλα ταξίδεψε άλλαξε πολλά χέρια κι έφτασε μέχρι εδώ. Δυο λεξικά τσέπης μέσα στη θήκη του (graiku και prancuzu kalba) και διάφορες κρέμες. Δεν καταλαβαίνω τι της ήθελες. Κάπου τις είχες βρει αλλά δε τις χρειαζόσουνα.
Πέταξες ξαφνικά. Έπρεπε να κυνηγήσεις τ' όνειρο. Μου 'μαθες τεχνικές αυτοΐασης, lucid dreaming, yoga, αναπνοή της φωτιάς, τι είναι το contact improvisation και πολλά άλλα περίεργα. Έπρεπε κάτι ν' αφήσεις, λίγο βάρος. Ν' αλαφρύνει το σακίδιο σου.
Μου πες αστειευόμενη,"Burn it all Kostas, or throw them in the sea". Δεν λυπεί τίποτε. Εδώ... όταν αφήνεις κάτι πίσω σημαίνει ότι θες να γυρίσεις. Όχι για να το πάρεις πίσω, απλά για να ξαναγυρίσεις.
Πήρες κάτι από μένα δεν εννοώ το κρεμαστό που σου χάρισα πήρα κάτι από σένα δεν εννοώ τα πράγματά σου κάτι άλλο
μην κάνεις πως δεν καταλαβαίνεις. Εντάξει. Δίκαιη συναλλαγή κι όμως ακόμα θέλω να ήσουν εδώ κάτω στο πάτωμα γυμνή.
Θολή ματιά Χαμένη ταυτότητα Στο βωμό του έρωτα Χωρίς να ρωτά Μόνο το στήθος της μιλά Όλα τ' άλλα προσχήματα Καθρέφτες τα λόγια Άσκοπα Τσιγάρα και ποτά Λερωμένα πατώματα Χέρια σκουριασμένα
Αύριο ενωμένα;
Ξενύχτια δίχως γιατρειά Κηροζίνη στην καρδιά Φλέγματα.
Γυναίκα χωρίς όνομα Ήθελα να σε δω αλλά ξέχασα Πες μου μήπως έχασα Θολό το πρόσωπο Άλλα όνειρα Όμορφοι εφιάλτες Καταρράκτες οδύνης Ηδονής μπερδέματα Αλλά η καρδιά καμένα στρέμματα Μάτια λαμπερά Πρόσωπο καθαρό Μάλλον ζωντανό Θέλω να σε βρω
Συνήχηση στα κατεστραμμένα μυαλά ανθρωπόμορφων τεράτων βαδίζουν στην έρημη πόλη έρημα πολλές μοναξιές μαζί μια πελώρια αγκαλιά μίσους χίλιοι καλοί χωράνε σ' αυτή την κόλαση και μας περίσσεψε η σύγχυση.
Σχέση εθιστική η τηλεόραση με τον καναπέ Σχέση καταπιεστική ο πολιτικός με τον πολίτη Σχέση ερωτική ο μπάτσος με το ρουφιάνο Σχέση απατηλή ο κατηγορούμενος με το δίκαιο Σχέση ενοχική η εκκλησία με τον έρωτα Σχέση υποταγής ο στρατός με το φαντάρο Σχέση αποστροφής ο πλούσιος στο ζητιάνο Σχέση ρατσιστική το άσπρο με το μαύρο Σχέση εμμονική η βία με την αγανάκτηση
"Να θυμηθείς να φέρεις ψωμί όταν γυρίσεις" θυμήθηκε αυτά τα λόγια και βούτηξε στο νερό Καυτό κι αυτό Ένιωσε την ανάσα της στο σβέρκο ήταν δροσερή
Έκλυσε τα μάτια με το 3 κράτησε ανάσα μέχρι το 83 την ζωγράφησε στο υποσυνείδητο κολύμπησε στο ασυνείδητο ταξίδεψε στη Λιθουανία κάπου 2343 χιλιόμετρα μακριά στη μέση του πουθενά
Όταν φυσάει αεράκι ξυπνάει στη μπανιέρα γεμάτος ντύνεται και τρώει μια φέτα ψωμί την σκέφτεται και γαληνεύει
Ο δρόμος γλιστρούσε επικίνδυνα γεμάτος υγρασία μες το σκοτάδι μια αλεπού χαμήλωσα αλλά έφυγε αμέσως μετά βρέθηκες εσύ στην κόψη της στροφής Σταμάτησα τη μηχανή μες την ομίχλη φάνταζες νεκρή πήγα να τραβήξω με ορμή το κατσαβίδι έλαμπε στο αλαβάστρινό σου σώμα αντί για αίμα κύλησε μελάνι Τα μαλλιά σου δεν ήταν ίσια ή στρωτά οι βόστρυχοί σου ήταν ανακατεμένοι σαν αρχαίο άγαλμα λαμπερή και επικίνδυνη σαν τους ομορφότερους εφιάλτες Ο χρόνος φέρνει πόνο κι ο θάνατος το λόγο μα με το αίμα στο χαρτί εσένα πάλι ζωντανή
Βαρέθηκα να ακούω τις γιαγιάδες στα λεω-φορεία να μυξοκλαίνε ότι τα παιδιά τους δεν έχουνε δουλειά και το μέλλον είναι αβέβαιο, και δεν έχουν ένσημα, και ότι τους έκοψαν τις συντάξεις, και δεν έχουμε λεφτά, και ότι δεν έχουνε λεφτά και ότι δεν θα 'χουμε λεφτά.... Ασταμάτητη γκρίνια από κάτι θείες που ψήφιζαν, τόσα χρόνια, το "Ζορό" και ο άντρας τους αγόραζε Γερμανικά αυτοκίνητα, και τα παιδιά τους γκατζετάκια ηλίθια σαν κι αυτά. Που τα παιδιά τους σπούδαζαν ζωικής ή φυτικής παραγωγής στην Κωλοπετινήτσα, αντί να πάνε στο χωράφι, που ήδη είχαν, να δουλέψουν. Αλλά μόνο παίρναν τις επιδοτήσεις και αγόραζαν τρακτέρ και τζιπάρες για να πηγαίνουν για καφέ σε πανάκριβα beach bar στη Χαλκιδική. Που ξεπουλούσαν τις παραλίες μας σιγά, σιγά, με τη στάση αυτή και τώρα διαμαρτύρονται. Νεόπλουτοι ελληναράδες καλώς ήρθατε στην δική μας τάξη (οικονομική)! Εμείς περνάμε μια χαρά τόσα χρόνια, γλεντάμε διασκεδάζουμε χωρίς ταξίδια στη Μύκονο, χωρίς χαζογκόμενες από πλαστικό, χωρίς κινητά αφής και άλλες πίπες.... Για να σας δω τώρα μαμάκηδες θα αρχίσετε πάλι να μυξοκλαίτε...;
Κάποιοι αργοπεθαίνουν στα στρατόπεδα συγκέντρωσης κι εσύ ελληνάκο φοβάσαι μή χάσεις το ευράκι σου και μετά σου πάρουν iphone και mac και "αποκοπείς" από τον κόσμο.
Bravo, τα κατάφερες!
Είσαι αρκετά θλιβερός γι' αυτό τον κόσμο.
Σου αξίζει η πιο μίζερη εκδοχή της "ενωμένης" Ευρώπης.
Ξύπνησα σε κάποιο κρύο δωμάτιο. - Δεν ξέρω πως έφτασα ως εδώ. Είμαι σάπιος! - Θα κάτσεις για φαγητό; - Πρέπει να φύγω. Που είμαστε; - Στην αμηχανία, στο να μη νιώθεις τίποτα. - Χάσαμε τη μέρα, ξεγελάσαμε τις μοναξιές μας. Θέλω να εξαφανιστώ. - Κάτσε. - Δε θυμάμαι ούτε το όνομα σου...
H τηλεόραση μόνο ψέματα λέει, το internet έπαψε να είναι αξιόπιστο... Η TV είναι μια συσκευή ξεματιάσματος και το PC ένα ψηφιακό μπουρδέλο.... Παλιά είχαμε ένα "μπανιστίρ ντουλάπ", τώρα δύο!! Πληροφορίες παντού, πουθενά γνώση. Σαν ένα τραγούδι των one drop forward.... "We need knowledge and not information"
Με αφορμή το γεγονός για το γεφύρι που κατέρρευσε,
Μόλις έμαθα για το γεφύρι της Πλάκας οφείλω να πω ότι στεναχωρήθηκα. 1ον γιατί παρόλο που ήμουνα 5 χρόνια στην Ήπειρο, ποτέ δεν πήγα να το περπατήσω. Και 2ον γιατί πάντα με γοήτευαν τα πετρόχτιστα γιοφύρια αυτά. Μόνο και μόνο στην σκέψη του πόσοι άνθρωποι περπατούσαν από εκεί, ερωτευόντουσαν κρυφά, χορεύαν, τραγουδούσαν ακόμα και πεθαίναν... Ευτυχώς όμως έχω περπατήσει, έχω ερωτευθεί, έχω χορέψει, έχω τραγουδήσει σε άλλα εξίσου όμορφα γιοφύρια στην περιοχή.
Εκ μνήμης, από έναν Αρτινό παππού που γνώρησα στα φοιτητικά μου χρόνια,
Η Ήπειρος είναι ευρέως γνωστή για την παράδοσή της στα πετρόχτιστα γιοφύρια από εποχές τουρκοκρατίας και πιο πριν. Οι τεχνικές και η γεωμετρία που χρησιμοποιούσανε ήταν εκ πείρας και κληρονομιάς από τους παλαιότερους. Μάλιστα σε κάθε περιοχή υπήρχε ένας πρωτομάστορας που δύσκολα θα μετέδιδε τις γνώσεις του σε κάποιον άλλο, παρά μόνο στον μαθητευόμενό του. Πολλά από αυτά τα γιοφύρια άντεξαν στα χρόνια με ακραίες καιρικές συνθήκες, σεισμούς κ.λ.π.. Ορισμένα κακοποιήθηκαν στο πέρασμα των γερμανικών στρατευμάτων από τα τανκς. Αυτό είναι επίσης ένα γεγονός.
Ας ελπίσουμε να καταφέρουν να το αναστηλώσουν. Μακάρι να γίνεται.... Γιατί αυτή η τέχνη έχει χαθεί μαζί με τους πρωτομαστόρους του.
Eίχα ψωνίσει τα
ζαρζαβατικά μου και άλλα συναφή για το απογευματιάτικο τσιπουράκι.Είχα
πάρει και λίγα μανταρίνια καθότι είναι πετιμέζι αυτή την εποχή.Καθώς
'εκοβα τις βόλτες μου και ΄χαζεβα τους πάγκους,συνάμα ξεφλούδιζα κι ένα
μανταρινάκι και να σου πετιέτε ο περίεργος:
- Καλά δε ντρέπεσε πετάς τις φλούδες κάτω?
- Ε και που να τις πετάξω μιστερ απάνου?Θα μου ρθουν κατακέφαλα!
- Θα την πατήσει κανένας και θα πέσει.
- Φλούδα
από μανταρίνι είναι μιστερ, όχι μπανανόφλουδα και στο φινάλε στη λαϊκή
είσαι τι ήθελες να σου στρώσουμε κανα χαλάκι να περάσεις, γεμάτο φλούδες
και υπολείμματα είναι κάτω!
- Φτου σου υποαναπτηκτε,τέτοια ανατροφή σου δώσαν. - Άσε
μας ρε μίστερ δε φτάνει που δε ψωνίζεις και πιάνεις τζάμπα χώρο, θα μας
κάνεις και υποδείξεις!! Τράβα στη δουλεία σου να μην έβρεις το μπελά
σου!
Γύρω στις 10 και τέταρτο: - Ντριιιιιν!!!!!!!!!!!! - Παρακαλώ.... - Εγώ σας παρακαλώ επιτέλους, προσπαθώ να διορθώσω τα διαγωνίσματα!! - Βάλτους όλους άριστα, μωρή ανέραστη. - Τί επιχειρηματολογία είναι αυτή... - Και μες σπουδάσαμε κυρά μου, έχουμε και πτυχίο και τα λαλούμε φίνα. - Προσπαθώ να κάνω τη δουλειά μου! - Και 'μεις τη δουλειά μας προσπαθούμε να κάνουμε, αλλά το βγάζεις ξινό. - Ε τέλος πάντων 2 ώρες σας ακούω. Σε καμιά μπουάτ νομίζετε ότι είστε; - Στις μπουάτ δε τα παίζουν αυτά! Είσαι αχάριστη!! Σε παίζουμε ρεμπετολαϊκά τόση ώρα και δε μας έριξες ένα χορό. - Λίγο πιο χαμηλά δε μπορείτε τέλος πάντων. - Πιο χαμηλά δε γίνεται... Δε βγαίνουν οι κούπες πιο κάτω από ΛΑ... - Καλάαα.... Θα πάρω την αστυνομία!! - Πάρτην! Καριόλα!!
ΥΣ: Το ξέρατε εσείς ότι η ώρα κοινής ησυχίας αρχίζει στις 10? Αίσχος!!!
Θεσσαλονίκη! Νομίζω πως αυτή η πόλη πάσχει από διπολική διαταραχή. Τί εννοώ...; Ρε φίλε πάντα όταν συναντάς ένα μαλάκα να σου χαλάσει τη μέρα, μετά από λίγο κάποιος άλλος θα στη φτιάξει.... Ή ανάποδα.
Δε γαμιέται. Εγώ λέω χαμογέλα σε όλους και ότι γίνει. :)
την πρώτη μέρα χάνεις τις σελίδες μες τη βροχή καρακάξες σε ξυπνάνε απότομα χάραμα στο ξέφωτο προσπαθείς να κολλήσεις τα υγρά σχισμένα φύλα αλλά σκέφτεσαι "γάμα το" θα γράψεις άλλο όχι όμως απ' την αρχή
τη δεύτερη μέρα μαθαίνεις το σκοτάδι σου μέχρι να ξαναβγείς στο φως της μέρας μα το κερί τρεμοπαίζει απειλητικά και η ζωή αποκτάει ενδιαφέρον ο θάνατος σου δίνει πνοή κι ο πόνος σε κρατάει ζεστό
την τρίτη μέρα τα δάκρυα της σε ανακουφίζουν πέφτουν στα δικά σου ρούχα πεταμένα στο σαλόνι το γυμνό της σώμα στολίζει το φλεγόμενο δωμάτιο η κραυγή της ξυπνάει τα ένστικτα και στο τέλος ξεκινάς απ' την αρχή
