Πώς να ξεκινήσει κανείς να γράψει για το μεταναστευτικό τη στιγμή που κάποιοι μόνο και μόνο στο άκουσμα της έκφρασης "πρόβλημα μετανάστευσης" θα χαρακτηρίσουν αυτόν που την είπε φασίστα; Πώς όμως να μη μιλήσεις τη στιγμή που αυτό το πρόβλημα αναδεικνύεται στα πλέον σημαντικά της κοινωνίας μας, όχι τόσο για το τρομακτικό του μέγεθος αλλά για το τρομακτικό ρυθμό αύξησης αυτού του μεγέθους, πώς να μη μιλήσεις όταν το πρόβλημα αυτό στοιχίζει όλο και περισσότερες ζωές, τόσο στα σύνορα όσο και εντός της χώρας.
Πώς τελικά να μην βρεις το θάρρος να μιλήσεις τη στιγμή που ο λαός ζητά επίμονα λύση - και αυτό δεν το λέω αφ' υψηλού. Απλώς έχω αυτιά και άκουσα και έχω μάτια και είδα... Αισθήσεις που φαίνεται, κάποιοι τις έχουν διαστρέψει εντελώς φορώντας τα παραμορφωτικά γυαλιά των πάσης φύσης ιδεοληψιών τους και του λεγόμενου "ανθρωπισμού".
Ας απαντήσουμε λοιπόν στα βασικά τους επιχειρήματα στη γλώσσα τους .
Επανάσταση;
Ένα, λοιπόν από τα κυρίαρχα τους επιχειρήματα που περιέχεται στα συνθήματα τους και στις αφίσες που γεμίζουν τους κάδους σκουπιδιών περιγράφεται από την εξής πρόταση:
Οι μετανάστες μια μέρα θα ενωθούν με την εργατιά και θα αποτελέσουν το επαναστατικό υπόστρωμα για μια αριστερή ανατροπή.
Πότε όμως είδαμε μετανάστες να κατεβαίνουν στους κοινωνικούς αγώνες και να διαδηλώνουν με το λαό; έστω πότε κατέβηκαν σε αντιπολεμικές πορείες; πότε απήργησαν οι μετανάστες;
Πέρα από ελάχιστους που κατεβαίνουν στις αντιφασιστικές πορείες, οι μετανάστες κατεβαίνουν στους δρόμους μόνο για θρησκευτικούς λόγους ή για να κουνήσουν κανένα πανό του πασοκ...
Δυστυχώς για όλους μας, η μετανάστευση ακριβώς τα αντίθετα αποτελέσματα έφερε στα εργασιακά δικαιώματα μέχρι στιγμής. Στις μεν χώρες προέλευσης τους, λειτούργησε ως βαλβίδα εκτόνωσης στη χύτρα της εκμετάλλευσης, στις δε χώρες υποδοχής ευνόησε την ίδρυση ενός καθεστώτος μαύρης εργασίας, έριξε τα μεροκάματα και εκτίναξε την ανεργία. Το σύνθημα λοιπόν "Έλληνες και ξένοι - εργάτες ενωμένοι επαληθεύτηκε μόνο στη συρρίκνωση των δικαιωμάτων και των απολαβών, δούλεψε άψογα για τα αφεντικά και τους εκμεταλλευτές και έλυσε τα χέρια του νεοφιλελευθερισμού που στο κόλπο του: "θέλουμε να ρίξουμε τις τιμές των προϊόντων- φέρνουμε φθηνά από τον τρίτο κόσμο" προστέθηκε πλέον και το: "θέλουμε να ρίξουμε τα μεροκάματα, φέρνουμε ανέστιους σκλάβους από τον τρίτο κόσμο"
Ούτως η άλλως, αν ήταν οι μετανάστες να ξεσηκωθούν για εργασιακά δικαιώματα εναντίων των εκμεταλλευτών, θα το είχαν ήδη κάνει από τις πατρίδες τους! Και εδώ διερωτάται ο Καμπούρης: "Πότε υπάρχει περίπτωση να εκπληρωθεί η πολυπόθητη ελπίδα - να αγωνιστούν δηλαδή εδώ οι μετανάστες για εργασιακά δικαιώματα;" Η απάντηση είναι φανερή: "Όταν οι εργασιακές συνθήκες στην Ελλάδα γίνουν χειρότερες από αυτές των χωρών τους..." Μήπως εκεί μας οδηγούν οι "επαναστάτες" μας; Μήπως αυτό είναι το "μέσο" που θα αγιασθεί από το σκοπό της επανάστασης;
Υπάρχει όμως και κάτι ακόμα που οι επαναστάτες μας δεν λαμβάνουν υπόψιν τους. Αυτό ακούει στη λέξη "Ισλάμ" και φαίνεται να είναι το μόνο που μπορεί να τους ξεσηκώσει εδώ... μάλλον οι ανθρωπιστές μας δεν ξέρουν τι σημαίνει αυτό...
Ανθρωπισμός;
Οι "επαναστάτες" μας είναι στην ουσία εκ του ασφαλούς υποτακτικοί ενός ανθρωπισμού που τον όρισαν όπως θέλησαν οι αυθεντίες τους, χωρίς στίγματα λογικής, διάκρισης και διάρκειας- ενός ανθρωπισμού που πάει χέρι-χέρι με τον νεοφιλελευθερισμό και που έχει φτάσει στο σημείο να αποτελεί το ιδεολογικό άλλοθι στους δουλεμπόρους και στους εκμεταλλευτές. Αυτό το είδος ανθρωπισμού θα το ονομάσουμε εμείς "Στιγμιαίος ανθρωπισμός" γιατί αυτό το σύμπλεγμα θεωριών και συναισθηματισμών ενεργοποιείται στιγμιαία και σκέφτεται στιγμιαία και κομματιασμένα με σκοπό να προστατέψει την εικόνα του "καλού ανθρώπου" που έχουν δημιουργήσει για τον εαυτό τους και να μην αφήσει να μαραθεί ο ιδεοληπτικός τους ναρκισσισμός. Ουσιαστικά όμως αυτός ο στιγμιαίος ανθρωπισμός σιγοντάρει στην εγκαθίδρυση της σύγχρονης βιομηχανίας σκλαβιάς - των απανταχού αφεντικών που θα έχουν στη διάθεσή τους όπου στον κόσμο χρειαστούν αναλώσιμους, ανέστιους σκλάβους.
Ας το αναλύσουμε με λίγα παραδείγματα για να γίνουμε πιο κατανοητοί.
Ο Στιγμιαίος ανθρωπισμός θα ενεργοποιήσει τα ανακλαστικά του "καλού ανθρωπιστή" στην εικόνα ενός αστυνομικού που κατάσχει παράνομα εμπορεύματα στο δρόμο. Θα τρέξουν να συμπαρασταθούν στο θύμα (που είναι όντως θύμα). Δεν θα αναρωτηθούν όμως πόσο ανθρωπιστικό είναι το να πουλιούνται ελεύθερα στο δρόμο προϊόντα που παρήχθησαν με μηδέν εργασιακά δικαιώματα και μηδέν σεβασμό προς τη φύση- προϊόντα εκμετάλλευσης ανθρώπων και πολλές φορές παιδιών. Δεν θα αναρωτηθούν αν είναι ανθρωπιστικό το να χάσει τη δουλειά του ο νομοταγής μικρομεσαίος έμπορος που δεν μπορεί να ανταγωνιστεί με αυτούς τους όρους.
Ο Στιγμιαίος ανθρωπισμός θα ενεργοποιήσει τα ανακλαστικά του "καλού ανθρωπιστή" στο άκουσμα και μόνο της λέξης "επαναπατρισμός" Θα βιαστούν να χαρακτηρίσουν αυτόν που το είπε φασίστα, μάλιστα αμέσως θα συμπληρώσουν πως ο τύπος είναι υπέρμαχος των εκτελέσεων στα σύνορα, πως είναι υπέρμαχος του βασανισμού ανθρώπων, πως είναι υπέρμαχος της ισραηλινής τακτικής ή ακόμα και του Χίτλερ... Αυτά θα ακούσει κάποιος αν τολμήσει να πει αυτή τη λέξη και ας προσπαθεί μετά να αποδείξει πως δεν είναι δεινόσαυρος...
Θα παραβλέψει όμως ότι η λιγότερο σκληρή λύση αυτή τη στιγμή είναι αυτή. Δεν θα μπει στον κόπο να σκεφτεί ότι το ισχύον καθεστώς μόνο τους δουλεμπόρους ευνοεί. Αν οι άνθρωποι που ψάχναν για ένα καλύτερο μέλλον ξέραν πως περνώντας στην Ελλάδα - μια χώρα που ούτως η άλλως αυτή τη στιγμή δεν μπορεί να τους το προσφέρει- θα γυρίσουν από εκεί που ξεκίνησαν, δεν θα έμπαιναν στον άδικο και καταστροφικό αυτό κόπο.
Φαίνεται ότι δεν βλέπουν πως η χώρα μας- σ' αυτό το παρόν έχει φτάσει στα όρια της.
Ένα γαϊδούρι που μπορεί να σηκώσει εκατό κιλά, αν το φορτώσεις εκατόν πέντε θα κλατάρει και δε θα σηκώσει τελικά τίποτα. Αυτό το κλατάρισμα έχει σαν συμπτώματα τις εκρήξεις φασισμού και ρατσισμού, αυτό το κλατάρισμα έχει καταστήσει τη χώρα μας ανίκανη να βοηθήσει και να φιλοξενήσει πραγματικά θύματα πολέμου- όπως αυτή τη στιγμή απ' τη Συρία.
Δημοκρατία;
Και το πιο σημαντικό από όλα είναι ότι, οι "επαναστάτες" μας, υπέρμαχοι - και καλά - της δημοκρατίας (και μάλιστα της άμεσης δημοκρατίας), παραβλέπουν εντελώς την άποψη του λαού για το θέμα που είναι ΣΑΦΗΣ και ομόφωνη. Αν τύχει και εκφραστεί την χαρακτηρίζουν φασιστική (εδώ φαίνεται ποιος λειτουργεί φασιστικά) επικαλούμενοι των αυθεντικών τους απόψεων. Ο λαός όμως δεν θέλει άλλους μετανάστες, ούτε θέλει ανοικτά σύνορα. Αντιθέτως θέλει η χώρα να πάψει πια να είναι χωράφι. Τη λαική γνώμη λοιπόν καλά θα κάνουν οι επαναστάτες μας να την αποδεχτούν και να την σεβαστούν ακόμα και αν η ευφυΐα τους δεν τους επιτρέπει να την καταλάβουν.
Φιλοξενία;
Φιλοξενία σημαίνει παίρνω τον ξένο από το δρόμο και τον βάζω στο σπίτι μου. Του συμπεριφέρομαι σαν να είναι φίλος μου και του παρέχω τις ευκολίες που παρέχω στον εαυτό μου. Φιλοξενία δεν είναι το να λες εκ του ασφαλούς "ανοίξτε τα σύνορα να μπουν οι μετανάστες" και ασ' τους μετά να πεθάνουν από το κρύο ή να αναγκαστούν να κλέψουν για να ζήσουν. Φιλοξενία είναι να ανοίγεις το δικό σου σπίτι. Αυτό φυσικά θα το κάνεις όταν μπορείς και όταν θέλεις αλλιώς απλά δεν φιλοξενείς χωρίς να απαιτείς από τους άλλους να φιλοξενήσουν. Δυστυχώς δεν είδαμε πολλούς από αυτούς που φωνάζουν για ανοικτά σύνορα να ανοίγουν το σπίτι τους ενώ την ίδια στιγμή απαιτούν από όλους να υποστούν τις συνέπειες της δικιάς τους "εκ του ασφαλούς φιλοξενίας". Μήπως βρομάει υποκρισία; λέω μήπως;
Δεν θα μπούμε στον κόπο να αντικρούσουμε γελοία επιχειρήματα που προσπαθούν να κάνουν αντιστοίχιση της μετανάστευσης που βιώνουμε ως χώρα υποδοχής σκλάβων με τη μετανάστευση Ελλήνων στη Γερμανία στα μέσα του αιώνα. Θα προσθέσουμε μόνο ότι και αυτή η νόμιμη μετανάστευση δεν θεωρούμε πως είχε κάποιο θετικό αποτέλεσμα για τη χώρα μας.
Πολυπολιτισμικότητα
Επίσης, οι "επαναστάτες" μας, θέλουν και άλλους μετανάστες γιατί είναι υπέρμαχοι της λεγόμενης πολυπολιτισμικότητας, του μπασταρδέματος δηλαδή της πολιτισμικής μας κληρονομιάς στην οποία τάχθηκαν απέναντι γιατί δεν βολεύει στο ξετύλιγμα όλων των ιδεοληψιών τους, όπως θα αναλύσουμε σε επόμενη δημοσίευση.
Η μετανάστευση είναι πολλά υποσχόμενη για ό,τι αρνητικότερο υπάρχει για την κοινωνία: εισήγαγε την παιδική εργασία και θα την καθιερώσει, σίγουρα θα κάνουν την εμφάνισή τους κυκλώματα αγοραπωλησίας ανθρωπίνων οργάνων, ο φασισμός, η τυφλή βία και το έγκλημα θα εκτιναχθούν.
Είναι λοιπόν χρέος όλων των πολιτών πρώτα από όλα να μπορούν να απαντήσουν σ´ αυτούς δεν θέλουν λύση και που με τον υποκριτικό βερμπαλισμό τους ακονίζουν το μίσος και τα μαχαίρια των φασιστών - που με τις θεωρίες τους περί ανοικτών συνόρων θα καταντήσουν τη χώρα ένα τεράστιο σκλαβοπάζαρο.
Είναι χρέος όλων μας απέναντι στις επόμενες γενιές να απαιτήσουμε άμεσα λύση.
Χώροι που προτείνουν λύσεις πέρα από τους φασίστες υπάρχουν πολλοί. Λίγο ψάξιμο θέλει και κυρίως λίγη υπευθυνότητα, ειλικρίνεια, τόλμη και ανιδιοτέλεια την ώρα της ψήφου.
Λύσεις υπάρχουν. Αλλά όσο το αφήνουμε τόσο πιο δύσκολη και πιο σκληρή θα είναι η λύση.
Μετανάστες ποτέ ξανά στην Ελλάδα από το δρόμο των δουλεμπόρων. Μετανάστες ξανά στην Ελλάδα μόνο αν υπάρχουν κενές θέσεις εργασίας και δομές για να τους αφομοιώσουν κοινωνικά.
Άλλα κείμενα περί του θέματος:
Το δυτικό όνειρο και οι ανέστιοι σκλάβοι
Μαρξ, Ένγκελς, Λένιν κατά της μετανάστευσης
Όταν η δικτατορία προωθούσε την παράνομη απασχόληση ξένων εργατών στην Ελλάδα
Εποικισμός και «αριστερή» υποκρισία
Από τον Καμπούρη [kampouristv.blogspot.gr].
Δευτέρα, 7 Ιανουαρίου 2013
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου