~ Τα δευτερόλεπτα ~

Η πράσινη τέντα κρύβει τ' άστρα
τα δευτερόλεπτα βαριά μακριά σου
αλλά κοιμάσαι δίπλα ενώ
σ' αγαπώ ένα μήνα

Δοκιμάζω διάφορα κλειδιά
να μπω με τον φαλλικό εγωισμό μου
άστρο της ζωής μου
φοράω την πανοπλία μου
καίω όλα τα πλοία μου

Η υπομονή χτυπάει το καμπανάκι
το "σε χρειάζομαι" παλεύει με το "θα φύγω"

Ευτυχισμένα όλα τα δευτερόλεπτα στην αιωνιότητα της αγάπης
κι αν κατεβαίνεις που και που
στο σκοτεινό μου υπόγειο 
άναβε τα φώτα
σου κρατώ το χέρι
μα δε σου κλείνω τα μάτια

Μη φοβάσαι, κι εμένα μισώ που και που
αλλά για λίγο
για λίγα δευτερόλεπτα.
Μετά πάλι ξημερώνει
με αγωνία ξαναφτιάχνουμε πιο μεγάλα δευτερόλεπτα
με καμπύλες, άναρχα ρυθμικά, με χοροπηδητά
σαν τα μικρά παιδιά που δεν πεθαίνουν ποτέ

Τα πρωινά
ζωγραφίζουμε μηνύματα στην χαρτοπετσέτα. 

~ Κώτσος, 20/7/15 ~

Πετρομένο πεπρωμένο

Είμαστε μαθημένοι στη σκλαβιά.
Μη μασάτε, ότι και να γίνει πάλι δούλοι θα 'μαστε.
Είτε με ευρώ είτε με δραχμή, είτε με κυβέρνηση αριστερή είτε με γερμανοτσολιάδες....
Απλά συνεχίστε αυτό που ξέρουμε να κάνουμε καλά:
Να γλεντάμε!

Κώτσος

~ Η προσφορά ενός τεμπέλη ~

Μπορώ να θεωρήσω παράλογο το λογικό
και λογικό το παράλογο
Ευκολάκι...
Μπορώ να καταντήσω γραφικός
Να μπω σ' ένα πιθάρι
Αλλά τότε δε θα μ' ακούς
Ακόμα πάω με τα νερά σου
Εν μέρη
Ακροβατώ στην τρέλα και τη λογική
Όσο εσύ αντέχεις
Με κοιτάς και ζαλίζεσαι
Προσπαθώ να μην σε αναγουλιάσω, πολύ
Αλλά μ' έχει κουράσει η μετριότητά μας, λίγο
Θα 'ρθει η μέρα που θα σε ξεράσω, σίγουρα
Καλύτερα που με θεωρείς τεμπέλη
Δούλε
Για σκέψου όμως
Αν στο επιτρέπει η φύση σου
Αν είχες κι εσύ ελεύθερο χρόνο
Αν ήσουν λεύτερος
Τότε θα είχες τον πόνο με το μέρος σου
Και θα μου 'φτιαχνες εσύ το ωραιότερο πιθάρι
Δε σε μισώ, ούτε σ' αγαπώ
Εγώ για σένα θα 'κανα τα αδύνατα
Αλλά είμαι τεμπέλης...

~ Κώτσος, 10/7/15 ~