Φωνογραφιτζήδες - Ερηνάκι

Το Ερηνάκι ή αλλιώς "Φέρτε πρέζα να πρεζάρω" του Παναγιώτη Τούντα σε Σολ χιτζάζ.
Η ηχογράφιση έγινε στο σπίτι του Θόδωρα με κλασσική κιθάρα, ούτι, τζουρά, ντέφι, κουτάλια και δύο φωνές. Αφιερωμένο σε όλα τα αλάνια που μένουνε στο δρόμο...

Κώτσος: κιθάρα/1η φωνή,
Θόδωρας: ούτι/τζουρά/κρουστά/2η φωνή.
https://www.facebook.com/fonografitzides/
fonografitzides@gmail.com

Μανιτζέβελοι

Οι Μανιτζέβελοι είναι ένα ηλεκτροακουστικό μουσικό project, "του δρόμου". Ξεκίνησε να παίζει σε διάφορα σημεία της Θεσσαλονίκης από τις αρχές του 2016. Το βασικό τους ρεπερτόριο χωρίζεται στα δύο: Από τη μια μεριά είναι τα ρεμπέτικα και από την άλλη τα παιδικά τραγούδια. Απλή η συνταγή: δύο κιθάρες, μνήμη και φαντασία. Ο Στράτος τραγουδάει και παίζει το ρυθμό και ο Κώτσος στολίζει, σχεδόν αυθόρμητα όσο επιτρέπει η δικιά τους και των περαστικών, αισθητική.

Τον τελευταίο καιρό παίζουν σε διάφορες εκδηλώσεις (βαπτίσια, πάρτυ κ.λπ.) όπως επίσης και σε μαγαζιά (τσιπουράδικα, ταβέρνες).

facebook.com/manitzeveloi

Το ρεμπέτικο σχήμα Φωνογραφιτζήδες

Ο Παναής και ο Κώτσος γνωρίστηκαν σε ένα γλέντι, μιας Βεροιώτικης παρέας στον Αλιάκμονα την Άνοιξη του 2008. Το ένα έφερε τ' άλλο και ξεκίνησαν τις πρόβες με τον Παναή σε τρίχορδο μπουζούκι, τζουρά και 1η φωνή, και τον Κώτσο σε κλασική κιθάρα και 2η φωνή. Με βάση το προπολεμικό ρεμπέτικο και ιδιαίτερη έμφαση στο Πειραιώτικο, άρχισαν να εμφανίζονται σε διάφορα μαγαζιά, από το 2011 και μετά, σε Θεσσαλονίκη και Βέροια. Η ιδέα του ονόματος ήρθε, την ίδια χρονιά, απ' το ομώνυμο κομμάτι του Γ. Μπάτη "Οι Φωνογραφιτζήδες". Αργότερα, με τις πρόβες και με τα παιχτίρια, προστέθηκαν κάποια μεταπολεμικά ρεμπέτικα, όπως επίσης και παραδοσιακά τραγούδια στο πρόγραμμά τους.

Μέχρι που το 2013, το καλοκαίρι, ο Τζόνης πήρε στα χέρια το ρόλο του ρυθμού με την ακουστική κιθάρα και ο Κώτσος "μεταγράφηκε" στα τρίχορδα (μπαγλαμά και τζουρά). Οι δυο τους είχαν γνωριστεί στη Άρτα, πίσω στο 2003, όπου σπούδαζαν Λαϊκή και Παραδοσιακή Μουσική, με ειδίκευση στη "λαϊκή κιθάρα". Από το 2006 μέχρι το 1014 έπαιζαν και οι δύο, ηλεκτρική κιθάρα στα "Περσινά Ξινά Σταφύλια" όπως επίσης και σε κάποια αλλά μουσικά project. H αγάπη τους για τη μουσική δεν έμεινε μόνο στο Rock 'n Roll, έτσι όπως εξελίχθηκε η φάση. Το 2012 έγινε μια αυθόρμητη ηχογράφηση με τον Παναή και τα "Σταφύλια", του "Θάλασσα χακί". Το κομμάτι μπήκε σαν κρυφό track στο δίσκο "Αέρα στα Πανιά μας".

Στις αρχές του 2013 μπήκε ο Θόδωρας (μπασίστας από τα Σταφύλια) στη ρεμπέτικη φάση των Φωνογραφιτζήδων στο μπαγλαμά και μετέπειτα στο λαούτο. Από το φθινόπωρο όμως του 2015 τον κέρδισε το ούτι, οπού έδεσε καλύτερα ο ήχος της τετράδας και μπήκαν περισσότερο στο Σμυρναίικο ρεπερτόριο. Τα καλοκαίρια το σχήμα μεταφέρεται περισσότερο στην Χαλκιδική και στις γύρω περιοχές, και το χειμώνα περισσότερο στη Θεσσαλονίκη και στις γύρω περιοχές.

Τον τελευταίο καιρό εμφανίζονται ως τριάδα (Παναής: μπουζούκι, Θόδωρας: ούτι, Κώτσος: κιθάρα), μιας και ο Τζόνης μετακόμισε στην Κρήτη. Μέσα σ' αυτά τα χρόνια, διάφοροι μουσικοί έπαιξαν μαζί τους και πάντα θα είναι ανοιχτοί σε νέες συνεργασίες... Στα άμεσα σχέδια της μπάντας είναι να ηχογραφηθεί ένας δίσκος, με τραγούδια δικά τους, απόκτημα όλων των ετών που συνυπάρχουνε μαζί.

Ρεμπέτικο σχήμα "Φωνογραφιτζήδες" (Videos)

Κώτσος - Another flying white bird

Μια διασκευή που έκανα με ακουστικά όργανα. Από το συγκρότημα Woven Hand και το δίσκο Blush Music, δίσκος που συνοδεύει το ανεπανάληπτο χορευτικό έργο Blush των Wim Vandekeybus. Τα όργανα σε "σειρά εμφάνισης": κλασική κιθάρα, τζουράδες, μπαγλαμάς, ντέφι, μαντολίνο και palmas.

Ηχογράφιση: studio 2.10
https://www.facebook.com/Kotsos210
https://www.facebook.com/fonografitzides
http://fonografitzides.blogspot.gr/

Video: Rafael Maia (https://www.youtube.com/watch?v=T1A2G...)

~ Αντί να λες αντί ~

Τί σε νοιάζει αν με νοιάζει 
ή αν δε με νοιάζει; 
Μήπως είμαι μαλάκας,
κι αν είμαι τί σε πειράζει; 

Μήπως ζηλεύεις και θέλεις να μου μοιάξεις;
Αν σε νοιάζει μη μιλάς
αγνόησέ με,
προσπάθησε βαθιά
μέσα σου να με σκοτώσεις.
Η αμαρτία μου δε σου ανήκει
ας την κάτω!

Και το καλό 
και το κακό 
ρίχτο στο γιαλό
και 'γω 
ίσως το πιω
της θάλασσας το φωτεινό νερό.
Μη σε νοιάζει...

~ Κώτσος, 17/03/16 ~

Raquel Welch in 'Bluebeard', 1972

Επαγκελματίες και ερασιτέχνες

Στην Ελλάδα υπάρχουν οι επαγκελματίες μουσικοί και οι ερασιτέχνες μαγαζάτορες!! Όποιος λέει το αντίστροφο ή έχει πάρει ναρκωτικά ή σπούδασε ΤΕΙ Ταβερνικής ή Ανωτάτη Τσιπουρομεζέ. Εμείς τουλάχιστον πήραμε ένα πτυχίο γαμώ την ασχετίλα σας μέσα!!

Σιγά τι είπε ρε ο Λαζόπουλος....

Σιγά τι είπε ρε ο Λαζόπουλος.... Έχει πλάκα, γιατί αυτοί που βλέπουν ρατσισμό σε κάθε τι, ίσως έχουν αυτοί οι ίδιοι πολύ μίσος μέσα τους για κάθε τι.... Αυτά τα αντί-bulling, anti-facism, anti-sexism, αντί-αντί κ.λ.π. είναι εναλλακτικές βλακείες. Για 'μένα σημασία δεν έχει σε τί είσαι αντίθετος αλλά σε τί είσαι θετικός. Με λίγα λόγια μίλα μου θετικά, όχι αρνητικά για το αρνητικό γιατί έτσι γίνεσαι μηδενικό. Έχουμε χάσει λίγο το μέτρο με το σωστό και λάθος όπως επίσης και με την κρίση μας. Έχουμε γίνει όλοι "κριτές σε talentshow" αντί να ασχοληθούμε με τη δικιά μας ζωή. Βλέπω καθημερινά ανθρώπους να μαλώνουν για μια θέση parking, να βρίζει ο ένας τον κλάδο του άλλου, γκρίνια παντού και κακομοιριά. Ρε μπούφοι, η ζωή είναι μεγάλη! Διασκεδάστε την, αγαπήστε τον άνθρωπο, αγαπήστε τον εαυτό σας και μην ασχολέιστε με ότι κοτσάνα δείτε στο δρόμο ή στο διαδύκτιο! Τί σε νοιάζει τί γνώμη έχει ο Άνθιμος για τους gay, ή η Χ.Α. για τους μετανάστες; Μήπως είναι φίλοι σου και θες να τους μεταπείσεις; Γνώμη δεν πρόκειτε να τους αλάξεις, κάνε εσύ κάτι καλό και άστους να ζούν μες το θυμό και το μίσος. Δε λέω να μη σε νοιάζει για τίποτε, απλά λέω δώσε βάση στη λύση και όχι στο πρόβλημα.

Κώτσος 18/2/16

Βιβλιοπωλείο "ο Αριστείδης" (από το 1942)

Ιστορία του βιβλιοπωλείου 

Το 1942 ο θείος του παππού μας, Αντώνης, άνοιξε ένα μικρό ψιλικατζίδικο πάνω στην πολυσύχναστη συνοικιακή οδό της Αναλήψεως. Κατοχή τότε και το μαγαζάκι πουλούσε κυρίως τσιγάρα "στούκας" και ελάχιστα χαρτικά και άλλα είδη. Ο παππούς μας ο Αριστείδης -περήφανος απόφοιτος του 5ου γυμνασίου αρρένων Θεσσαλονίκης και φανατικός αναγνώστης των πάντων- βοηθούσε τον θείο του ήδη απο ηλικία 12 χρόνων κι άρχισε σταδιακά να αναλαμβάνει το μαγαζί, εμπλουτίζοντάς το με περισσότερα παλιά βιβλία, πολύ Μικρό Ήρωα, συλλεκτικά γραμματόσημα και σχολικές μεταφράσεις. {για τις σχολικές μεταφράσεις δημιουργούνταν τέτοιες ουρές, που ο παππούς αναγκαζόταν να κλείνει τις πόρτες στο μαγαζί!} 

Αφού η δουλειά πήγαινε καλά, μεταφέρθηκε σε μεγαλύτερο μαγαζί ακριβώς δίπλα. Το μαγαζί πουλούσε πιά από αστυνομικά και καουμποϊστικα βιβλία, μέχρι τσίχλες και φωτογραφίες ηθοποιών. {αυτά τα δύο τελευταία ήταν πολύ της μόδας τότε, λέει ο παππούς...}

Ο Αριστείδης, επίτροπος τότε στον Ναό της Αναλήψεως, είχε δημιουργήσει ένα στέκι για τη γειτονία και την ενορία, όπου τα παιδιά έρχονταν για να διαβάσουν Μπλεκ και Μάσκα στα σκαλιά και κατέληγαν να πιάνονται σε φιλοσοφικές συζητήσεις και να χτίζουν φιλίες που θα διαρκούσαν μια ζωή. Τα ίδια αυτά παιδιά και ο κόσμος της ζωντανής γειτονιάς, βοήθησαν τον παππού να μετακομίσει για τελευταία φορά, στο μαγαζί όπου βρισκόμαστε και σήμερα. {Αναλήψεως 8... δεν πήγαμε και πολύ μακριά}

Αρχικά κάποια είδη ψιλικών παραμένουν, για να εξαλειφθούν πλήρως στη συνέχεια από την κυριαρχία του βιβλίου, ενώ αρχίζουν και οι ανταλλαγές βιβλίων. Περιοδικά, σχολικά, βιβλία μουσικής {ο Σταύρος Ξύδης είχε οργανώσει τα μουσικά στην Ανάληψη}, αργότερα Bell, Άρλεκιν και βιβλία αγγλικών {με το φροντηστήριο του Στρατηγάκη ακριβώς από πάνω}... το βιβλιοπωλείο έχει πια τα πάντα.

Ο παππούς μας έκανε τρία παιδιά κι απ' αυτά το μικρότερο, η Μιμίκα, άρχισε να δουλεύει στο μαγαζί όταν έγινε 18. Το 1990 η Μιμίκα αναλαμβάνει κι επίσημα το μαγαζί με ακόμα μεγαλύτερες ποσότητες βιβλίων και πολλή πολλή δουλειά που συνεχίζεται καθημερινά. Σήμερα, στο βιβλιοπωλείο θα βρείτε {εκτός από τον παππού και τη Μιμίκα} κάθε είδους βιβλία -παλιά ή νέα- με τιμές που ξεκινάν από το 1€. Κάποια σπάνια και συλλεκτικά, άλλα δημοφιλή ή κλασικά: όλα με μια δεύτερη ιστορία να αφηγηθούν - εκτός από εκείνη που γράφουν. Την ιστορία εκέινη που προδίδεται από ένα όνομα ενός ξένου στο εσωτερικό, μια υπογράμμιση ενός σημαντικού για κάποιον σημείου, μιας επιστολής σφηνωμένης στις σελίδες κι άλλων τέτοιων στοιχείων που μας ενθουσιάζουν, καθώς κάνουν την εμπειρία της ανάγνωσης ακόμα πιο προσωπική, δημιουργώντας μια μυστική κοινωνία μεταξύ των αναγνωστών.

Το βιβλιοπωλείο μας είναι μια καθαρά οικογενειακή υπόθεση από το 1942, ενώ και σήμερα ακόμη {τον βιβλιοπώλη εκείνο που τους κρατούσε στο μαγαζί όταν έκαναν κοπάνα απ' το σχολείο, που άνοιγε συζητήσεις για το σύμπαν και αφηγούνταν ιστορίες από την κατοχή}. Ελπίζουμε το φιλόξενο και ερευνητικό πνεύμα του παππού, να το μεταφέρουμε και με αυτή, την ηλεκτρονική μας παρουσία.
και το βοηθητικό προσωπικό, είμαστε εμείς, τα εγγόνια του Αριστείδη. Ο χώρος μας είναι μικρός και ακατάστατος, αλλά οι τοίχοι του είναι ποτισμένοι με χρόνια αγάπης όχι μόνο για το βιβλίο, αλλά και για τον αναγνώστη. Το βιβλιοπωλείο αυτό, αποτέλεσε έναν μικρό πυρήνα της κοινωνίας της Αναλήψεως σε σημείο που έως και τώρα, όταν αναφέρουμε το επώνυμό μας, μας ρωτούν αν ξέρουμε τον Αριστείδη.

πηγή: www.paliametaxeirismenavivlia.com/ 

instagram.com/aristeidis_vivlia

facebook.com/mika.von