Βλέμματα στα χαμένα,
καρδιές κατακερματισμένες.
Άλλοι γυρνάνε για δουλειά,
άλλοι γυρεύουνε πλασίμπο.
Πρόσωπα γεμάτα πόνο και κούραση,
χημεία και μετάλλαξη στο δέρμα
τροφή για "τρελές αγελάδες".
Θέλω να σου σπάσω κινητό και γυαλιά,
με βία να σκίσω τα γυαλιστερά σου ρούχα
και με χαρά να αποδομίσω την κοσμοθεωρία σου.
Μήπως ξεράσεις
όλο το πλαστικό,
μήπως γκρεμίσεις
το τσιμεντένιο σου κλουβί.
Εγώ θα φύγω, να σε περιμένω;
Θα κοιτάμε τον ήλιο κατάματα μέχρι να τυφλωθούμε
Θα στριφογυρίζουμε μέχρι να πέσουμε στο χώμα
Ξυπόλητοι, γυμνοί θα τρέχουμε στο δάσος
Στο νερό θα σβήνουμε την κούραση
Τα δάκρυά μας θα ποτίζουν το περβόλι μας
κι ο αέρας θα σέρνει τα τραγούδια μας
~ Κώτσος, 11/10/14 ~
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου