Πετούσαμε στον αέρα
με ένα χαρταετό που φτιάχναμε μόνοι μας.
τόση ζωντάνια
τόσα όνειρα!
Σε άφησα πίσω
έπρεπε να φύγω
φώναζες δυνατά
δε γυρνούσα
ήθελα να μάθεις μόνος
Πέρασαν χρόνια....
Είδα στο βλέμμα σου εκείνο το παιδί ξανά
Χαθήκαμε αλλά δεν ξεχαστήκαμε
Είχαμε καιρό να τα πούμε.
"Ξέρεις είχα μια εμπειρία θανάτου,
Εσύ το κάνεις σιγά, σιγά μα εγώ αυθόρμητα"
Είμαστε ίδιοι αλλά σκεφτόμαστε διαφορετικά
"Πέταξα και πάλι αλλά χωρίς το χαρταετό"
"Θέλω να μου μάθεις πως σκέφτεσαι"
Θέλω να σου δείξω πως δεν σκέφτομαι!
Νομίζω ήρθε η ώρα να αλλάξουμε θέσεις.
"Πάρε το μαύρο, φέρε κόκκινο."
~ Κώτσος, 6/12/14 ~
 |
photographer:
Leon
|
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου