Συγχρονοι Διογενηδες

Τέξας 28/08/12

Ξεχάσαμε να είμαστε άνθρωποι. Κλειδώσαμε όλη μας την καλοσύνη μέσα στο μνήμα μαζί με την κακία και την αλαζονεία μας. Ξεχάσαμε πως είναι να μεγαλώνεις με τα λίγα, τα απλά αλλά και τόσο πολύτιμα πράγματα, την καλημέρα, το γεια σου, το ευχαριστώ...

Γίναμε τελικά αυτό που θέλαμε ή και αυτό κάπου ξεχάστηκε μάζι με τις 36 άτοκες δόσεις του στεγαστικού? Για ένα καλύτερο αύριο μας είπαν κάποτε.

Άραγε το καλύτερο πιο είναι? Ένα σπίτι που έχει σαν έννοια μόνο την υλική του κατασκευή; Ή μήπως η μισθωτή σκλαβιά μας του 9 με 21:00 ;

Πες μου αδερφέ μου δεν κουράστηκες και εσύ να ψάχνεις ανθρωπιά σαν σύγχρονος Διογένης; Και άμα δεν κουράστηκες και ελπίζεις ακόμα τότε να ξέρεις....Αυτοί οι κακόμοιροι την μουσική  απλά την άκουσαν, εσύ όμως την ένιωσες..

                            Ο Διογένης με το φανάρι του μάταια ψάχνει να βρει ανθρωπους