~ Προμνησία ~

Ο δρόμος γλιστρούσε επικίνδυνα
γεμάτος υγρασία
μες το σκοτάδι μια αλεπού
χαμήλωσα αλλά έφυγε αμέσως
μετά βρέθηκες εσύ
στην κόψη της στροφής

Σταμάτησα τη μηχανή
μες την ομίχλη φάνταζες νεκρή
πήγα να τραβήξω με ορμή
το κατσαβίδι έλαμπε
στο αλαβάστρινό σου σώμα
αντί για αίμα κύλησε μελάνι

Τα μαλλιά σου δεν ήταν ίσια ή στρωτά
οι βόστρυχοί σου ήταν ανακατεμένοι
σαν αρχαίο άγαλμα
λαμπερή και επικίνδυνη
σαν τους ομορφότερους εφιάλτες

Ο χρόνος φέρνει πόνο
κι ο θάνατος το λόγο
μα με το αίμα στο χαρτί
εσένα πάλι ζωντανή

~ Κώτσος, 26/2/15 ~

photo: until the first snow by Christine Muraton