Όταν βλέπω κάποιους να είναι έτοιμοι για καβγά με την 1η αναφορά σε κάποια αντίπαλη ομάδα (αθλητική ή πολιτική). Ξανασυνηδητοποιώ πόσο μακριά είμαστε από την επανάσταση αφού ούτε μεταξύ μας δε μπορούμε να τα βρούμε. Ακόμα δεν έχουμε σπάσει τα προσωπικά μας δεσμά και προσπαθούμε να κάνουμε κατηχητικό ο ένας στον άλλο. Κι όταν ένα κόμμα (,) διαφέρει στο λόγο μας, κρίνουμε τον άλλο αιρετικό ή ξένο. Δεν καίω, απλά γυρνάω πλάτη σε κάθε είδους σύμβολα και ταμπέλες.
Είμαι ο κανένας. Όταν γίνουμε όλοι τίποτα τότε θα είμαστε έτοιμοι για όλα. Βλέπω τα πιτσιρίκια σήμερα, θέλουν ν' ανήκουν κάπου για να νιώσουν σημαντικοί. Την έχω περάσει κι εγώ τη φάση αυτή από τα 15 μέχρι τα 20 το πολύ... Παραπάνω δε λέει, γίνεσαι γραφικός.
~ Κώτσος, 4/6/15 ~
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου