Η ιστορία ξεκινάει μέρες πριν!!! Όταν ξαφνικά μέσα Νοεμβρίου βλέπεις στολισμένα μαγαζιά (και όοοοοοοοοοοοχι δεν εννοώ τα μαγαζιά που πουλάνε στολίδια και λοιπά εποχιακά). Μιλάω για αυτά που κοτσάρουν στολίδια όπου νομίζουν ότι ταιριάζουν και θα αυξήσουν τις πωλήσεις! Ναι, γιατί ένα ψυγείο με αρχική τιμή 2000 ευρώ θα το δεις με διαφορετικό μάτι αν του βάλουν 5 γιρλάντες, 2 σειρές λαμπάκια και το πασπαλίσουν και με μισό σακουλάκι χρυσόσκονη ωσάν να’ τανε κουραμπιές!! Το βρήκες επιχειρηματία! Αυτό θα πει πετυχημένο Μάρκετινγκ!!!
Ναι ξέρω, ο κόσμος περνάει δύσκολες μέρες και αυτές οι γιορτές είναι μια πνοή ελπίδας και χαράς για τους ταλαίπωρους και μπλα μπλα μπλα! WRONG… Αυτές οι μέρες θυμίζουν σε όλους αυτούς όσα δεν μπορούν να έχουν. Οπότε ναι, ας τα κάνουμε πιο έντονα. Από την άλλη δεν υπάρχει τραπέζι σε καφετέρια ή σε νυχτομάγαζα ελεύθερο. Προσπάθησε κανένας σας να βγει χτες , παραμονή Χριστουγέννων, έξω?? Ελάτε μην κρύβεστε!!! Όλοι το κάναμε.
Πήχτρα τα μαγαζιά Όλα με την ίδια, μα ολόιδια (ας πούμε) μουσική, τις ίδιες φάτσες (πότε εφαρμόστηκε η κλωνοποίηση και δεν ενημερώθηκα?), ποτά μπόμπες μπας και ζαλιστείς λίγο πιο γρήγορα και καταφέρεις να περάσεις καλά! Το μόνο που σε σώζει είναι η παρέα! Σε βοηθάει να περάσεις καλά και να γλιτώσεις τον ξυλοδαρμό των περαστικών που στριμοκωλιάζονται πάνω σου και στην λένε κιόλας από πάνω που δεν πας πιο πέρα! Ναι κοπελιά, για αυτό το λόγο βγήκα έξω σήμερα, για να στη σπάσω και να μην σε αφήσω να περάσεις! Και εκεί που έχω χάσει τις ελπίδες μου κάποιος από την παρέα πετάει την ατάκα «την κάνουμε σιγά σιγά?»!! Ανάσταση (ωπ σόρυ αυτό είναι από άλλη γιορτή)!! Έχω πει σε mode αναζήτησης της 1,50 μέτρου ύψους γκαρσόνας μέσα στο πλήθος। Άτσα, εντόπισα δίσκο στον άερα. Την κοζάρω μπας και μου ρίξει κάνα βλέφαρο, αλλά φυσικά δεν είμαι τόσο τυχερή. "Όχι φίλε κάγκουρα δεν σε χαλβαδιάζω, οπότε μην μου κλείνεις το μάτι. Την κοπελιά πίσω σου θέλω, η οποία αν δεν έρθει άμεσα θα βρει το γυαλισμένο μου πιστόλι στο τραπέζι!" Για καλή της τύχη εμφανίζεται και δεν θα κάνει μαύρα Χριστούγεννα. Και τώρα τα δύσκολα, πως φεύγουμε από εδώ μέσα?? Προσπαθώ να καταστρώσω σχέδιο απόδρασης, αλλά όσο το ψάχνω τόσο απελπίζομαι. Προσπαθώ να θυμηθώ τις κινήσεις παρκούρ που είδα κάποια στιγμή στο γιουτιούμπι. Αλλά μάταια. Εξοπλίζομαι με υπομονή και το καλό μου χαμόγελο και προχωράω. Νιώθω τα καντήλια να προσγειώνονται στο κεφάλι μου σαν καταπέλτες. Αλλά, λίγα μέτρα πιο πέρα βλέπω την έξοδο. Ντου μωρέ!! Φτου ξελευτερία! Τα πόδια μου με παθαίνουν, η μέση μου με γονατίζει και στο κεφάλι μου έχω μια θολούρα.
Κουτσά στραβά μπαίνω σπίτι. Μυρίζω μαξιλάρι… Ω ναιιι!! Τώρα θα κοιμηθώ! Δεν προλαβαίνω να κλείσω και τα δύο μάτια και ακούω τους λοιπούς στο σπίτι να σηκώνονται! Ζητάω παράταση ύπνου. Τελικά υποκύπτω! Σηκώνομαι και το παίζω χαρωπή νοικοκυρούλα και λατρεμένη κόρη! «Πλύνε το μαρούλι, κόψε τη σαλάτα, ανακάτεψε το φαγητό, στρώσε το τραπέζι, μην τσιμπάς από τη γέμιση (γκρρρρρρ, το χειρότερό μου)» και άλλα τέτοια ευχάριστα. "Και τώρα πάνε ντύσου. Γιατί τι έχω??? Ε τι, με φόρμες θα κάτσεις στο γιορτινό τραπέζι???? Λες να θιχτεί η γαλοπούλα και να φύγει????" Πφφφφφφφφφφφφφφ…। Ότι υπάρχει και ντρεσινγκ κοουντ για να κατασπαράξεις ένα πουλερικό δεν το περίμενα!! Και όλα φυσικά με μουσική υπόκρουση χριστουγεννιάτικων τραγουδιών! Κάθε χρόνο τα ίδια και τα ίδια!!
Merry – fucking- Christmas αδέρφια!!
Πήχτρα τα μαγαζιά Όλα με την ίδια, μα ολόιδια (ας πούμε) μουσική, τις ίδιες φάτσες (πότε εφαρμόστηκε η κλωνοποίηση και δεν ενημερώθηκα?), ποτά μπόμπες μπας και ζαλιστείς λίγο πιο γρήγορα και καταφέρεις να περάσεις καλά! Το μόνο που σε σώζει είναι η παρέα! Σε βοηθάει να περάσεις καλά και να γλιτώσεις τον ξυλοδαρμό των περαστικών που στριμοκωλιάζονται πάνω σου και στην λένε κιόλας από πάνω που δεν πας πιο πέρα! Ναι κοπελιά, για αυτό το λόγο βγήκα έξω σήμερα, για να στη σπάσω και να μην σε αφήσω να περάσεις! Και εκεί που έχω χάσει τις ελπίδες μου κάποιος από την παρέα πετάει την ατάκα «την κάνουμε σιγά σιγά?»!! Ανάσταση (ωπ σόρυ αυτό είναι από άλλη γιορτή)!! Έχω πει σε mode αναζήτησης της 1,50 μέτρου ύψους γκαρσόνας μέσα στο πλήθος। Άτσα, εντόπισα δίσκο στον άερα. Την κοζάρω μπας και μου ρίξει κάνα βλέφαρο, αλλά φυσικά δεν είμαι τόσο τυχερή. "Όχι φίλε κάγκουρα δεν σε χαλβαδιάζω, οπότε μην μου κλείνεις το μάτι. Την κοπελιά πίσω σου θέλω, η οποία αν δεν έρθει άμεσα θα βρει το γυαλισμένο μου πιστόλι στο τραπέζι!" Για καλή της τύχη εμφανίζεται και δεν θα κάνει μαύρα Χριστούγεννα. Και τώρα τα δύσκολα, πως φεύγουμε από εδώ μέσα?? Προσπαθώ να καταστρώσω σχέδιο απόδρασης, αλλά όσο το ψάχνω τόσο απελπίζομαι. Προσπαθώ να θυμηθώ τις κινήσεις παρκούρ που είδα κάποια στιγμή στο γιουτιούμπι. Αλλά μάταια. Εξοπλίζομαι με υπομονή και το καλό μου χαμόγελο και προχωράω. Νιώθω τα καντήλια να προσγειώνονται στο κεφάλι μου σαν καταπέλτες. Αλλά, λίγα μέτρα πιο πέρα βλέπω την έξοδο. Ντου μωρέ!! Φτου ξελευτερία! Τα πόδια μου με παθαίνουν, η μέση μου με γονατίζει και στο κεφάλι μου έχω μια θολούρα.
Κουτσά στραβά μπαίνω σπίτι. Μυρίζω μαξιλάρι… Ω ναιιι!! Τώρα θα κοιμηθώ! Δεν προλαβαίνω να κλείσω και τα δύο μάτια και ακούω τους λοιπούς στο σπίτι να σηκώνονται! Ζητάω παράταση ύπνου. Τελικά υποκύπτω! Σηκώνομαι και το παίζω χαρωπή νοικοκυρούλα και λατρεμένη κόρη! «Πλύνε το μαρούλι, κόψε τη σαλάτα, ανακάτεψε το φαγητό, στρώσε το τραπέζι, μην τσιμπάς από τη γέμιση (γκρρρρρρ, το χειρότερό μου)» και άλλα τέτοια ευχάριστα. "Και τώρα πάνε ντύσου. Γιατί τι έχω??? Ε τι, με φόρμες θα κάτσεις στο γιορτινό τραπέζι???? Λες να θιχτεί η γαλοπούλα και να φύγει????" Πφφφφφφφφφφφφφφ…। Ότι υπάρχει και ντρεσινγκ κοουντ για να κατασπαράξεις ένα πουλερικό δεν το περίμενα!! Και όλα φυσικά με μουσική υπόκρουση χριστουγεννιάτικων τραγουδιών! Κάθε χρόνο τα ίδια και τα ίδια!!
Merry – fucking- Christmas αδέρφια!!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου