Και τώρα λοιπόν φίλε μου κάτσε και αναλογίσου. Τι είναι τελικά πιο σημαντικό; Να βρεις τον εαυτό σου ή να αφήσεις τους άλλους να σε ανακαλύψουν; Τόσα χρόνια νόμιζες πως είσαι μοναχικός άνθρωπος και ότι οι άλλοι δυσκολεύονται να σε καταλάβουν. Κορόιδο, θα πρέπει να έχεις πολύ μεγάλη ιδέα για τον εαυτό σου! Οι άλλοι δε σε καταλαβαίνουν γιατί κρύβεσαι συνέχεια μες το δωμάτιό σου. Πολύ θα ήθελα να σου τα ψάλλω ένα χεράκι, αλλά στην ουσία δεν είσαι εσύ ο φταίχτης. Είναι ο κόσμος έτσι σήμερα που σ’ αναγκάζει να είσαι εσωστρεφής. Ναι καλά άκουσες! Όλα τρέχουν τόσο γρήγορα που δεν προλαβαίνεις να τα παρακολουθήσεις. Έτσι μες την απελπισία σου…πέφτεις. Σήκω, πάρε φόρα και πήδηξε από το τρένο! Τι ποιο τρένο; Αυτό το τρένο που έχουμε πάρει όλοι από τότε που γεννηθήκαμε. Μην κάνεις ότι δεν καταλαβαίνεις. Μπορεί εκεί μέσα να ένιωθες ασφαλής αλλά αναρωτήθηκες ποτέ για την ελευθερία σου; Για την ελευθερία σου έξω από αυτό; Δε λέω είχες πάντα όρεξη για ζωή. Θυμάμαι που είχες κολλημένο το πρόσωπό σου στο παράθυρο. Έβλεπες κόσμους που ήθελες να πας, τραγούδια που ήθελες να πεις, χρώματα που ήθελες να αγγίξεις, αλλά τελικά το μόνο που άγγιζες ήτανε το παγωμένο τζάμι και πάντα ότι κι αν έβλεπες φιλτραριζόταν μέσα από αυτό. Έξω όμως φίλε μου υπάρχει Ένα κόσμος, Ένα τραγούδι, Μία αγκαλιά και σίγουρα σε περιμένουν. Σταμάτα επιτέλους με τα ψυχολογικά σου! Είσαι μια χαρά! Μια χαρά για ‘σένα, μια χαρά για τους άλλους. Αντί να λύσεις τα άλυτα, απομακρύνσου από αυτό που σε κάνει να πιστεύεις ότι έχεις πρόβλημα. Υπάρχουν κάποιοι που μπορούν να σε δεχτούν όπως είσαι τώρα, αναζήτησέ τους. Ένα κομμάτι του κόσμου περιμένει να το αλλάξεις, άμα δεν το αγαπήσεις είσαι χαμένος.
(Γραμμένο Παρασκευή 5 Νοεμβρίου 2009)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου